• Kryteria dotyczące cech charakterystycznych przedsięwzięcia, takich jak jego wielkość, kumulacja z innymi przedsięwzięciami, wykorzystanie zasobów naturalnych, wytwarzanie odpadów, powodowanie emisji, ryzyko wystąpienia awarii;
• Kryteria dotyczące lokalizacji przedsięwzięcia - chodzi tu o m.in. o rozważenie, w jaki sposób obecnie wykorzystywany jest teren, na którym planuje się przedsięwzięcie, ocenę ilości występujących w danym miejscu zasobów naturalnych i zdolności ich regenerowania się, ocenę odporności otaczających obszarów - zwłaszcza bagien, wybrzeży, obszarów górskich, leśnych, parków i rezerwatów przyrody, obszarów poddanych ochronie na podstawie dyrektywy ptasiej lub habitatowej, obszarów, na których przekroczone już zostały standardy jakości środowiska itp.;
• Kryteria dotyczące potencjalnego oddziaływania przedsięwzięcia - chodzi tu m.in. o rozważenie zakresu oddziaływania, oddziaływania transgranicznego, czasu trwania i częstotliwości oddziaływania (kryteria te muszą być przy tym rozpatrywane w odniesieniu do dwóch wymienionych wyżej grup kryteriów).
Art. 4 ust. 2 dyrektywy 85/337/EWG stanowi, że - podobnie jak w wypadku ocen
strategicznych - selekcja może być przeprowadzana:
• w sposób indywidualny (tzn. w konkretnym przypadku organ każdorazowo będzie ustalał potrzebę przeprowadzenia oceny),
• przez generalne określenie kategorii programów i planów,
• przez kombinację obydwu metod.
Wyjątki
Zgodnie z art. 1 ust. 4 i 5 dyrektywy 85/337/EWG:
• nie ma ona zastosowania do przedsięwzięć, których szczegółowe rozwiązania zostały przyjęte w drodze specjalnego aktu ustawodawstwa krajowego,
• państwa członkowskie mogą postanowić, że dyrektywa ta nie będzie mieć zastosowania do przedsięwzięć służących celom obrony narodowej, jeżeli uznają, że jej zastosowanie mogłoby mieć szkodliwy wpływ na kwestie tej obrony.
Procedura oceny
© Ministerstwo Spraw Zagranicznych, 2010
17