5826503863

metody, która szybko i z dostateczną dla celów inżynierskich dokładnością pozwoli na prognozowanie przebiegu krzywej. Metodą taką jest aproksymacja przedstawiona przez Kowalowa-Meyera w [8]. Równanie to zmodyfikowano poszukując możliwości wykorzystania analizy wstecznej do wyznaczenia parametrów gruntowych.

2. Analiza zjawiska

Przedstawiona w literaturze [3] krzywa aproksymująca wyniki testów statycznych pali spełnia następujące warunki brzegowe:

-    Dla N—>0 krzywa S(N) dąży do linii prostej (asymptota ukośna)

-    Dla N—>N_gr osiadanie S powinno dążyć do nieskończoności, czyli mamy tu do czynienia z asymptotą pionową lim_iV__A-_sr. s(Ał) = oc

Dla tak przyjętych warunków funkcja aproksymująca ma postać:

S

i

gdzie:

(1)

A- stała [m]

k- bezwymiarowy wykładnik potęgi N- siła przyłożona w głowicy [kN]

N_gr- graniczne obciążenie pala [kN]

Aproksymacja parametrów krzywej przy zastosowaniu tego wzoru dla małych N, może nastręcza pewnych trudności z uzyskaniem dokładności. W niniejszej pracy zaproponowano opis tej krzywej, przy zastosowaniu rozwinięcia w szereg Maclaurina. Próbne obciążenia wskazują, że dla małych obciążeń N krzywa Q-S w otoczeniu punktu 0 jest prostą. Można ją wyznaczyć przez analizę stycznej do krzywej w tym miejscu. Mamy:

= C

(2)

stąd:

(3)

Podstawiając zależność (3) do wzoru (1) otrzymujemy:

S = C ■

(4)