Str 109

'tosować z dostateczną dla praktyki dokładnością. Dla dużych otworów pros-:okątnych częściowo zatopionych przyjmujemy zwykle p, = p₂ = 0,6-5-0,7.

Przystawki

Przystawkami nazywamy krótkie rurki zamocowane w otworze i mające na celu zmianę warunków wypływu, a więc i wartości współczynnika wydatku |i. Przystawki mogą mieć różne kształty: walcowe, stożkowe zbieżne i rozbieżne, krzywoliniowe. Wypływają one przede wszystkim na zmianę współczynnika dławienia. Dla przykładu wyjaśnimy działanie przystawki walcowej rys. 7.5). Ciecz zawarta w „martwym obszarze” dookoła przewężonego stru

mienia jest porywana przez płynący strumień, co powoduje spadek ciśnienia w tym obszarze. Wobec tego występuje dodatkowe ciśnienie ssące powodujące wzrost prędkości oraz pewne rozwarcie zdławionego przekroju. Najwyższy współczynnik wydatku p, uzyskany przy stosowaniu przystawki krzywoliniowe Weisbacha, wynosi 0,967, a najniższy dla przystawek walcowych wewnętrznych 0,51.

7.2. WYPŁYW NIEUSTALONY Z OTWORÓW

Jeżeli dopływ do zbiornika nie jest równy odpływowi, nastąpić muszą zmiany poziomu wody. Zmienia się wtedy w czasie również wydatek otworu. Możemy jednak dla krótkich przedziałów czasu operować wyprowadzonymi uprzednio wzorami. Do najczęstszych zagadnień należy określenie czasu całkowitego bądź częściowego opróżnienia zbiornika przez otwór mały oraz czasu wyrównania poziomów cieczy w dwóch zbiornikach.

Czas opróżnienia zbiornika

Rozpatrzmy zbiornik pokazany na rys. 7.6, z którego wypływa woda przez otwór o powierzchni F_o i współczynniku wydatku p. Oznaczmy wzniesienie

109