Działanie najprostszego synchronizatora przedstawia rys. 2.13. Na wielowypuście wałka głównego jest osadzony pierścień przesuwny 1. Pierścień przesuwny ma po obu stronach powierzchnie stożkowe 2 o pochyleniu i średnicy odpowiadających powierzchniom stożkowym kół zębatych. Zewnętrzna obwodowa część pierścienia stanowi szeroki wieniec zębaty 3. Wieniec ten stale współpracuje z zębami wewnętrznymi pierścienia zewnętrznego 4. Zewnętrzny pierścień przesuwny 4 jest ustalany na pierścieniu przesuwnym 1 za pomocą zatrzasku kulkowego 5. Na obwodzie pierścienia zewnętrznego jest wykonany rowek, w który wchodzą widełki mechanizmu sterowania skrzynki biegów.
Przesunięcie pierścienia zewnętrznego w prawo (rys. 2.13) powoduje przesunięcie pierścienia przesuwnego. Stożki pierścienia przesuwnego i koła zębatego stykają się, a występujące między nimi tarcie szybko prowadzi do wyrównania prędkości obrotowych obu elementów. Dalsze zwiększenie nacisku na pierścień zewnętrzny powoduje pokonanie siły oporu zatrzasku 5 i przesunięcie pierścienia zewnętrznego aż do zazębienia go z wieńcem zębatym koła zębatego. Zazębienie to następuje w chwili, gdy wałek wraz z synchronizatorem oraz koło zębate mają taką samą prędkość obrotową, toteż odbywa się cicho i bez uderzeń.
16