(Na podstawie artykułu: ROZWÓJ BADAŃ RUCHU RUMOWISKA WLECZONEGO I ICH PRAKTYCZNA WERYFIKACJA Wojciech Bartnik, Alicja Michalik XX Ogólnopolska Szkoła Hydrauliki Współczesne Problemy Hydrauliki Wód Śródlądowych Kraków-Ustroń Jaszowicc, wrzesień 2000)
Rodzaj badań ruchu rumowiska wleczonego został spowodowany przez działalność licznych ośrodków naukowych związanych z inżynierią rzeczną. Przedstawienie tego zagadnienia z zachowaniem stosownych proporcji do ważności rozwiązań poszczególnych problemów wymagałoby znacznie obszerniejszego opracowania niż ramy prezentowanej pracy. Zdecydowano się zwrócić uwagę na najistotniejsze tematy i najważniejszy dorobek wielu autorów. Stąd, przede wszystkim od strony pomiarowej pokazano metody, które pozwoliły na wnikliwe rozpoznanie zjawiska ruchu materiału dennego rzeki, tzn. określenie warunków początku ruchu rumowiska, intensywności jego transportu, badanie procesu obrukowania dna jako elementu stabilności koryta rzecznego oraz siły wleczenia pojedynczych ziaren. Od strony teoretycznej, a właściwie ilościowej weryfikacji wyników pomiarów przedstawiono dwie zależności, dobrze sprawdzone dla rzek górskich tj. zmodyfikowane empiryczne równanie Meyera- Petera i Mullera oraz bezwymiarowe równanie Bagnolda, które może w dalszych badaniach okazać się uniwersalne tzn. słuszne dla dowolnego koryta otwartego laboratoryjnego bądź naturalnego.
Pomiary bezpośrednie transportu rumowiska mogą być prowadzone przy pomocy odpowiednich łapaczek, które zwykle stosuje się w rzekach z dnem mobilnym czyli rzekach nizinnych. Dla tych rzek najcenniejsze są wyniki badań Skibińskiego i jego współpracowników Dąbkowski 1989,