5973829520

Teoria Bagnolda (1986) transportu rumowiska rzecznego opiera się na prawach fizyki ogólnej, dzięki czemu prowadzi do możliwości jednoznacznego określenia intensywności transportu rumowiska wleczonego. Bagnold wprowadził moc strumienie jako iloczyn średniej prędkości przepływu wody v i naprężeń stycznych na dnie koryta wyrażonych w jednostkach masowych T = p-h-1 czyli jednostkową moc strumienia wyraża zależność:

0) = TV    (12)

Transport rumowiska zaczyna się powyżej wartości progowej coo.W szerokich analizach i badaniach Bagnold stwierdził, że jednostkowa intensywność transportu rumowiska wleczonego ib zmienia się jak (głębokość napełnienia)'²⁷³ i jak (średnica ziama)'^l/2. Dla stałej głębokości przepływu intensywność ib zmienia się jak (moc strumienia)³⁷². Ogólnie można tę zmienność ująć w następującej postaci:

i_b &(co-co₀ )^3/2 h~^2,3d~^m    (13)

W celu wyeliminowania niejednorodności wymiarowej tego równania Bagnold zaproponował jego postać bezwymiarową:

gdzie wielkość oznaczone gwiazdką są wybrane arbitralne na podstawie wszystkich dostępnych wyników badań laboratoryjnych i terenowych i wynoszą:

(i_b), = 0.1 kg-m~^l-s~\ (a)-o)₀)_t = 0.5 kg-m~'-s~^l    (15)

h,=0.lm, d = l.lxlO^-3 m

Zależność intensywności transportu rumowiska ib od mocy strumienia (co-coo) w skali logarytmicznej jest linią prostą i pokazuje jej perfekcyjne dopasowanie do wyników eksperymentalnych przeprowadzonych zarówno w korytach laboratoryjnych jak i na różnych rzekach i w tym również na rzece Rabie (Michalik 2000).

OBRUKOWANIE, PROCEDURA OBLICZENIOWA, METODY POMIAROWE

Opancerzenie lub obrukowanie dna cieku jest problemem ostatnich dziesiątków lat. Temat ten jest związany z typową degradacją dna poniżej budowli piętrzących, oraz destabilizacją koryt rzecznych. Opancerzenie dna tworzy się przez stopniowe wymywanie z dna drobnych części uziarnienia. Inaczej ten proces przedstawia się w korycie o przepływach naturalnych, inaczej