w przemyśle, zdrowiu człowieka, rolnictwie i oczyszczaniu środowiska. 4. Student wery fikuje poglądy i kontrowersje wokół organizmów genetycznie modyfikowanych. 5. Student jest otwarty na konieczność aktualizowania i pogłębiania wiedzy z zakresu biotechnologii i jej zastosowania w ochronie środowiska. Sposoby weryfikacji: 1. Bieżąca kontrola stanu wiedzy' studentów po zajęciach (wyjściówki). 2. Dwa kolokwia pisemne (pytania otwarte opisowe). 3. Bieżąca ocena studentów (aktywność w dyskusji). 4. Zaliczenie na ocenę dwóch referatów' w formie wygłoszonych prezentacji multimedialnych. | |
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu |
1. Obecność na zajęciach (dopuszcza się możliwość opuszczenia jednych zajęć). 2. Pozytywna ocena zaliczenia referatów'. 3. Pozytywna ocena z dwóch kolokwiów pisemnych. 4. Pozytywna ocena z zaliczenia wyjściówek. |
Wykaz literatury podstawowej i uzupełniającej |
Literatura podstawowa: 1. Chmiel A., Biotechnologia. Podstawy biochemiczne i mikrobiologiczne. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa, 1998. 2. Klimiuk E., Łebkowska M.. Biotechnologia w ochronie środowiska. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa, 2005. 3. Malepszy S. (red.), Biotechnologia roślin. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa, 2011. 4. Ratledge C., Kristiansen B., Podstawy biotechnologii. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa, 2011. 5. Zwierzchowski L. (red.). Biotechnologia zwierząt. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa, 1997. Literatura uzupełniająca: 1. Biotechnologia - kwartalnik. 2. Bednarski W., Repsa A. (red.). Biotechnologia ży wności. Wyd. Naukowo-Techniczne, Warszawa, 2003. 3. Buchowicz J., Biotechnologia molekularna, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa, 2009. 4. Buraczewski G., Biotechnologia osadu czynnego. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa, 1994. 5. Chmiel A., Grudziński S., Biotechnologia i chemia antybiotyków. Wyd. Naukowe PWN. Warszawa, 1998. 6. Kayser O., Muller r.H.. Biotechnologia farmaceutyczna. Wyd. Lekarskie PZWL, Warszawa, 2003. 7. Wojnowska-Batyła I., Trendy w biotechnologii środowiskowej. Wyd. Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, Olsztyn, 2008. |
podpis osoby składającej sylabus
Opis zakładanych efektów kształcenia w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych, z uwzględnieniem form zajęć. Uwzględnia się tylko efekty możliwe do sprawdzenia (mierzalne / weryfikowalne).
“ Przykładowe rodzaje aktywności: udział iv wykładach, ćwiczeniach, przygotowanie do zajęć, udział w konsultacjach, realizacja zadań projektowych, pisanie eseju, przygotowanie do egzaminu. Liczba godzin nakładu pracy studenta powinna być zgodna z przypisanymi do tego przedmiotu punktami ECTS »fg przelicznika: ł ECTS - 25 30 h.
Zajęcia wymagające bezpośredniego udziaht nauczyciela są to tzw. godziny kontaktowe (również te nieujęte w rozkładzie zajęć, np. konsultacje łub zaliczenia/egzaminy). Suma punktów ECTS obu nakładów może być większa od ogólnej liczby punktów ECTS przypisanej temu przedmiotowi.