614372858

(ustny, test, opisowy) i sposób jego przeprowadzenia - wielkość sali, liczba wersji testu, przemieszanie studentów, żeby osoby znające się nawzajem nie siedziały obok siebie, ostrzeganie przed ściąganiem i zapewnienie dodatkowych pilnujących.

Jak pokazuje badania Kerkevliet & Sigmund (1999) występują duże różnice pomiędzy ściąganiem u różnych wykładowców. W ich badaniach wzięto pod uwagę wyniki z 12 klas. Najwięcej ściągania stwierdzono w tych, w których charakterystyki studentów wybitnie temu sprzyjały - cechowali się niskimi ocenami i dużą skłonnością do alkoholu, jak również tam, gdzie prowadzący egzamin zdawał się nie przywiązywać do tego uwagi i nie stosował żadnych środków zaradczych. Najrzadziej ściągano na egzaminach, które przeprowadzały osoby z wysokimi tytułami naukowymi, a w zajęciach uczestniczyło niewielu studentów (do 30). Bardzo pozytywnie wypadły też wyniki z klas uczonych przez niższych pracowników naukowych, którzy jednak kilkakrotnie ostrzegali przed ściąganiem, przygotowali przynajmniej 3 wersje egzaminu i mieli pomocników przy przeprowadzaniu egzaminu. W tej pracy (Kerkevliet & Sigmund 1999) sfal syfi kowano tezę mówiącą, że ściąganie jest całkowicie poza kontrolą wykładowcy. Choćby tylko ustne ostrzeżenie przed ściąganiem redukowało zjawisko o 12%.

Tło instytucjonalne panujące na uczelni również jest ważne dla powszechności ściągania. Chodzi tu głównie o istnienie kodeksów honorowych oraz, co ważniejsze, o ich znajomość wśród studentów i ich identyfikację z nimi. Kodeksy te wyjaśniają oczekiwania uczelni w stosunku do społeczności akademickiej oraz definiują ściąganie, które nie jest zawsze jednoznacznie rozumiane. Ponadto uruchamiają i wprowadzają w życie normy moralne, poprzez możliwość ich egzekwowania. Jest oczywiste, że samo wprowadzenie takich norm nie zapewni ich przestrzegania jednak jest koniecznym krokiem do zmiany nastawienia. W pracy McCabe, Trevino & Butterfield (1999) pokazane zostało jak istnienie kodeksów wpływa na ściąganie - zmniejszając jego rozmiary i społeczną akceptowalność.

Podsumowując, z literatury wynika, że w stosunku do ściągania należy używać dwóch rodzajów narzędzi. Jednym jest doraźne przeciwdziałanie na zaliczeniach, zmniejszające skłonność do oszukiwania, a drugim jest długofalowe oddziaływanie mające na celu zmianę stosunku zarówno studentów jak i wykładowców do zjawiska ściągania na bardziej restrykcyjne. Oba te działania wzajemnie się uzupełniają, a oddziaływania występują w obu kierunkach: sankcjonowanie ściągania na egzaminach wpływa na postrzegania tego zjawiska jako szkodliwego, a oddziaływanie na postrzeganie i ocenę „ułatwień” w czasie zdawania przez zdających pozwala zmniejszyć ich skłonność do oszukiwania.