6497088958

poradnik obserwatora

ległość pomiędzy okularem a aparatem. Zintegrowanie uchwytu z mieszkiem, będącym częstym wyciągiem okularowym wielu amatorskich teleskopów, ma dodatkową zaletę polegającą na możliwości mocowania w mieszku wielu obiektywów fotograficznych mających połączenie gwintowe M 42><1.

Poza mieszkiem będziemy potrzebować prostokątnej płytki o rozmiarach około 60x130 mm (a) oraz dwóch kątowników o rozmiarach 60x60^x40 mm (b) i 60^x30x40 mm (c). Gotowe elementy można kupić za około 5 zł. Sposób połączenia wymienionych elementów z mieszkiem przedstawiony jest na zdjęciu poniżej, a czas potrzebny do wykonania uchwytu nie przekracza 2 godzin.

Aparat cyfrowy mocowany jest na metalowej płytce, w której wycięte są 3 szczeliny (d), przez które przechodzi śruba mocowania statywowego (można ją wyjąć ze statywu lub dokupić w sklepie fotograficznym). Wycięcie otworów prostokątnych ma tę zaletę nad okrągłymi, że umożliwia przesuwanie aparatu prostopadle do osi optycznej okularu, co pozwala na bardzo dokładne zgranie osi optycznych. Natomiast wycięcie kilku takich otworów umożliwia dodatkową, skokową zmianę odległości apa-rat-okular. Tak zmontowany uchwyt pozwala na wykorzystanie projekcji okularowej do zwiększenia efektywnej ognis-kowej cyfrowych kompaktów, czego przykładem są prezentowane zdjęcia Księżyca. Średnica jego tarczy na matrycy CCD wynosiła około 8—9 mm. Oznacza to, że maksymalna ogniskowa aparatu (19,5 mm) została zwiększona około 50 razy!

Rolę teleskopu spełniał obiektyw MTO-IOOO, a zastosowany okular miał ogniskową 25 mm (<p = 30 mm). Prezentowane zdjęcia zostały wykonane za pomocą aparatu cyfrowego Olympus Camedia C-4000 ZOOM.

Wiesław Skorzyński

2/2003 URANIA - Postępy astronomii 85