6628926980

luksusowe okna z szybami z szkieł organicznych.

Również bardzo intensywnie rozwija się proces doskonalenia tradycyjnych materiałów budowlanych z dodatkiem tworzyw sztuczny, np. polimerobetony, dodatki dyspersji tworzyw sztucznych do zapraw, środki do modyfikacji preparatów asfaltowych, itp. Tworzywa sztuczne, obok aluminium, stali i drewna, stanowią więc obecnie nowoczesne źródło materiałów dla budownictwa zarówno mieszkaniowego jak i przemysłowego.

3.3.2    Zastosowanie tworzyw sztucznych w przemyśle chemicznym

Rozwój przemysłu chemicznego stwarza ciągle rosnące zapotrzebowanie na coraz to większe ilości materiałów konstrukcyjnych, takich jak wysokogatunkowe stale, metale nieżelazne, chemoodporne betony. W budowie aparatury i urządzeń przemysłu chemicznego odczuwa się duży brak takich materiałów, które odpowiadałyby wysokim wymaganiom technicznym, stawianym im w nowoczesnych metodach produkcji różnych związków chemicznych. Temu brakowi zapobiegają tworzywa sztuczne, które stosowane w przemyśle chemicznym mają przede wszystkim znaczenie jako materiały antykorozyjne. Przy doborze tworzyw sztucznych należy kierować się środowiskiem chemicznym występującym w procesie produkcyjnym, tworzywa bowiem muszą mieć odpowiednie właściwości chemiczne, fizyczne i mechaniczne. Tworzywa sztuczne znajdują w przemycie chemicznym zastosowanie jako:

materiały konstrukcyjne - do wyrobu aparatury, rurociągów, armatury, jak np. zbiorniki, kolumny, wieże absorpcyjne, wanny, filtry, zawory, uszczelki, itp.;

materiały pomocnicze - kity, betony służące do zabezpieczeń konstrukcji budowlanych lub spoinowania wykładzin ceramicznych w urządzeniach i budynkach.

Do najczęściej używanych tworzyw w technice antykorozyjnej przemysłu chemicznego należą polichlorek winylu, polietylen, tworzywa fenolowe, furfurylowe, epoksydowe, poliestrowe oraz poliamidy i policzterofluoroetylen. Najbardziej uniwersalnym pod względem chemoodporności, jak również zakresu temperatur stosowania (od -100 do + 260 °C) jest policzterofluoroetylen (teflon). Jest on odporny na wszystkie środowiska chemiczne i nie ulega działaniu nawet tak silnego środka, jakim jest woda królewska (mieszanina 3 obj. stężonego kwasu solnego i 1 obj. kwasu azotowego), która rozpuszcza nawet szlachetne metale, jak np. złoto.

Samodzielne, duże konstrukcje dla przemysłu chemicznego wykonuje się przeważnie z laminatów, głównie epoksydowych lub poliestrowych. Rury do transportu agresywnych cieczy wyrabia się bądź z laminatów, bądź przez wytłaczanie głównie PCW i polietylenu. W przypadkach tych tworzywa eliminują całkowicie materiały metalowe. Arkuszami lub folią z tworzyw sztucznych wykłada się i zabezpiecza przed działaniem chemikaliów urządzenia metalowe lub beton. Powłoki z tworzyw sztucznych nanosi się na metale przez fluidyzację, natrysk, malowanie lub maczanie.

Dużym ograniczeniem w stosowaniu tworzyw sztucznych w przemyśle chemicznym jest stosunkowo niska odporność termiczna większości materiałów tworzywowych.

3.3.3    Zastosowanie tworzyw sztucznych w przemyśle maszynowym

Stosowanie tworzyw sztucznych w przemyśle maszynowym rozwija się przede wszystkim w następujących kierunkach:

wyrób elementów i urządzeń, jak np.: elementów karoserii, zbiorników, rur, wentylatorów, obudowy maszyn, osłon, łożysk, tulei, itp.;

wyrób izolacji termicznych i akustycznych dla okrętownictwa, kolejnictwa, lotnictwa, w urządzeniach grzejnych i chłodniczych;

zastosowanie pomocnicze tworzyw sztucznych np.: na wyrównywanie powierzchni w odlewnictwie, wyrób tłoczników, wykrojników, modeli odlewniczych, itp.

Jako materiały konstrukcyjne służą głównie laminaty poliestrowe, fenolowe, epoksydowe, polichlorek winylu, polipropylen, polistyren wysokoudarowy. Głównymi kierunkami stosowania laminatów są konstrukcje skorupowe typu zbiorniki, karoserie, kadłuby łodzi, obudowy maszyn, itp. Mały ciężar właściwy oraz duża wytrzymałość mechaniczna w połączeniu z możliwością długotrwałej eksploatacji bez uciążliwych zabiegów konserwacyjnych - to główne zalety tych materiałów. Z tworzyw termoplastycznych wyrabia się przede wszystkim takie detale jak śruby, nakrętki, łożyska, koła zębate, wirniki, pasy transmisyjne, uszczelki, kurki, zawory, wentylatory, itp.

Na opłacalność stosowania tych tworzyw wskazuje fakt, że koła zębate wykonane z poliamidu napełnionego włóknem szklanym pracują wielokrotnie dłużej od tradycyjnych kół z metalu, a są przy tym lżejsze, cichobieżne i łatwiejsze w produkcji. W przemyśle tym znalazły zastosowanie tłoczywa z napełniaczami mineralnymi jak opiłki metalowe czy włókna szklane. Tłoczywa te odznaczają się większą wytrzymałością cieplną, a w przypadku napełniaczy metalicznych również lepszym przewodnictwem cieplnym. Wyroby z tłoczyw stosuje się jako elementy maszyn pracujących w podwyższonych temperaturach np.: w górnictwie lub hutnictwie.