6878601881

107

Powyższe dane skłaniają do wysunięcia nowej hipotezy podziału geochronologicznego profilu osadów zlodowacenia bałtyckiego na obszarze Basenu Grudziądzkiego na dwie główne części: część dolną, starszą, obejmującą osady drugiego poziomu glacjalnego oraz podścielające je piaski drobnoziarniste i szare iły warwowe, łącznie z trzecim, lokalnie występującym pokładem gliny morenowej (ryc. 40), część górną, młodszą, która reprezentowana jest zazwyczaj przez jeden, pierwszy pokład gliny morenowej. Część dolna profilu, której miąższość, licząc od stropu datowanych paleobotanicznie osadów interglacjału eemskiego w Grudziądzu-Mniszku do stropu utworów drugiego poziomu glacjalnego, wynosi około 60 m, odpowiadałaby wczesnemu glacjałowi, starszej części glacjału głównego i interstadiałowi paudorfskiemu, czyli okresowi około 40 000 lat, natomiast górna część (bez osadów późno-glacjalnych i holoceńskich), o miąższości od 6 do 10 m — młodszej od interstadiału paudorfskiego części stadiału głównego, odpowiadającej w czasie stadium leszczyńskiemu i stadium poznańskiemu, czyli okresowi około 10 000 lat.