7286854242

Rys. 6. Aparat do badania elastyczności metodą Shore'a 1 korpus, 2 — uchwyt, 3 — dźwignia, 4 — wsporniki, 5 — iglica, 6 — wałek

Oznaczanie elastyczności przy odbiciu gumy metodą Schoba. Najbardziej rozpowszechnione są metody oznaczania elastyczności przy odbiciu (PN-69/C-01601). Elastyczność oznaczana tymi metodami często jest nazywana zdolnością odbijania lub odbojnością.

Badanie elastyczności według tej grupy metod sprowadza się do następujących czynności:

a)    szybkie odkształcanie badanej gumy przez uderzenie jej spadającą z określonej wysokości 'kulką metalową lub swobodnym wahadłem zakończonym półkulą;

b)    zmierzenie wysokości odbicia kulki lub wahadła;

c)    obliczenie elastyczności wg wzorów wyrażających stosunek pracy zwróconej przez odkształconą próbkę do pracy włożonej na to odkształcenie.

Rozwiązania konstrukcyjne stosowanej aparatury, sposób i warunki przeprowadzania badania oraz sposób wyrażania wyników badań są bardzo różne. Z tego powodu wyniki badań elastyczności mogą być porównywane tylko w przypadku stosowania jednego rodzaju aparatu i jednakowych warunków badania.

Oznaczania elastyczności gumy metodą Schoba (GOST 6950-54, DIN 53512 (1965), PN-71/C-042255, RWPG PG 1708 — 69) polega na uderzeniu próbki gumy ciężarkiem przymocowanym do wahadła z określonej wysokości i odczytaniu na skali przyrządu stosunku wysokości odbicia wahadła do wysokości jego spadku.

Na rys. 7 przedstawiono aparat do badania elastyczności metodą Schoba. Do żeliwnego korpusu jest zamocowany wspornik, w którym znajduje się oś wahadła. Na końcu wahadła jest przymocowany ciężarek 4 z końcówką sferyczną 5. Zamocowanie wahadła w górnym położeniu, [pod kątem a = 90° w stosunku do powierzchni próbki, umożliwia zaczep znajdujący się na końcu wspornika. W dolnej części korpusu znajduje się stalowe kowadełko ze sprężynami mocującymi próbkę. Na ramieniu wahadła znajduje się zaczep sprężynowy, który w chwili odbicia wahadła od próbki chwyta wskazówkę, pociąga ją ze sobą i ustawia w położeniu