75987018

głowica PA

skok \    kąt klina

wysokość 1 elementu

podstawowy offset

Rys.6. Definicje podstawowych parametrów geometrycznych głowicy i klina.

Dalej należy zdefiniować położenie głowicy względem spoiny (lewa lub prawa strona) oraz numer kanału systemu phased array, do którego przyłączony będzie pierwszy element głowicy. Dzięki tej informacji system sterujący szeregiem fazowym głowicy przyporządkuje konkretnym kanałom nadawczo-odbiorczym odpowiednie prawa opóźnień. W przypadku stosowania dwóch lub więcej głowic, zakresy kanałów przydzielone poszczególnym głowicom muszą być różne. Przykładowo w systemie z modułem PA typu 16:128 współpracującym z dwiema głowicami 16 elementowymi, pierwszej głowicy można przyporządkować kanały od 1 do 16, natomiast drugiej kanały od 65 do 80.

• Wprowadzenie parametrów do obliczenia praw opóźnień Na tym etapie określa się parametry niezbędne do tego, aby oprogramowanie systemu PA mogło wygenerować prawa opóźnień dla wszystkich wiązek ultradźwiękowych danej grupy. Na tym etapie system posiada już wszelkie informacje dotyczące badanego materiału, głowicy oraz klina, natomiast wymaga określenia liczby i parametrów generowanych wiązek. W pierwszym kroku kreatora praw opóźnień należy określić rodzaj przygotowywanego skanu (skan sektorowy typu S lub liniowy typu E). Następnie należy zdefiniować aperturę wirtualną, czyli liczbę jednocześnie pobudzanych elementów głowicy. W przypadku skanu sektorowego apertura wirtualna jest jednakowa dla wszystkich generowanych wiązek (wszystkie elementy głowicy), natomiast w przypadku skanu liniowego będzie ona przemieszczana wzdłuż głowicy z określonym skokiem (tj. w kolejnych cyklach pobudzane będą różne zespoły przetworników przesunięte względem siebie o jeden lub kilka elementów). W przypadku skanu sektorowego, należy zdefiniować jego zakres kątowy (np. od 40° do 70°) oraz krok (np. co 1°). W przypadku skanu liniowego, należy zdefiniować jego zakres liniowy oraz krok. Jednym z parametrów, który należy zdefiniować jest odległość ogniskowania wiązek. W przypadku badań spoin parametr ten należy ustawić na wartość dużo większą od długości pola bliskiego. Prowadzi to do uzyskania standardowych wiązek ultradźwiękowych z naturalnym maksimum na granicy pola bliskiego.

Po tym etapie przygotowania, system potrafi już wygenerować wszystkie wiązki ultradźwiękowe wybranego typu skanu oraz wyświetlić wynik skanowania w postaci zobrazowaniu typu S lub E. Zobrazowania te pozwalają lokalizować reflektory ultradźwiękowe w objętości materiału jednak nie dają jeszcze żadnej informacji na temat ich wielkości równoważnej.

125