7716655326

Kondensator nie pobiera takiej energii, która zamieniana jest bezpowrotnie na energię nieelektryczną. Występuje w nim natomiast zjawisko oscylacyjnego przepływu energii pomiędzy kondensatorem a źródłem. Wielkością charakteryzującą to zjawisko jest moc bierna pojemnościowa Qę.

Definiuje się ją jako iloczyn wartości skutecznych prądu i napięcia kondensatora:

Q_C=U_CI    (7.22)

Jest to jednocześnie amplituda oscylacji mocy kondensatora, co bywa traktowane jako fizyczna interpretacja mocy biernej pojemnościowej.

Podstawiając do wzoru (7.22) wzór (7.17b) otrzymujemy jeszcze inny wzór na obliczanie mocy biernej pojemnościowej.

Q_C=X_CI²    (7.22a)

Rys. 7.20. Przebieg czasowy energii kondensatora

Jednostką mocy biernej pojemnościowej jest var - tak jak dla mocy biernej indukcyjnej.

Niekiedy stosuje się zapis: var™,- albo var_cap (od łacińskiego - „capacitas").

Kondensator idealny, podobnie jak induktor idealny, klasyfikowany jest jako element zachowawczy albo reaktancyjny.

Przebieg wartości chwilowych energii kondensatora opisuje wyrażenie:

W_C(t) =\cUc(t) =\^CUCm-^(ot + ru)

Wykres tego przebiegu, na tle przebiegu napięcia, pokazano na rys. 7.20.

7.4. Źródła idealne

Podobnie jak w teorii obwodów prądu stałego, również w teorii obwodów prądu sinusoidalnie zmiennego występują dwa rodzaje źródeł idealnych - idealne źródło napięciowe i idealne źródło prądowe.

i(t)    Ii    i;(t)i

c(t)

lOt^O 40^

Rys. 7.21. Idealne źródło napięeciowe    Rys. 7.22. Idealne źródło prądowe

Idealne źródło napięciowe charakteryzuje się tym, że napięcie na jego zaciskach jest stałe, niezależne od natężenia pobieranego ze źródła prądu. Może się ono jednak zmieniać w czasie:

u( t,i(t)) = e(t) = const\._({)    (7.23)

e(t) to przebieg wartości chwilowych siły elektromotorycznej (sem) źródła.

W szczególności może być ona sinusoidalnie zmienna. Wtedy słuszna jest zależność: u(t,i(t))-e(t)~ 4l ■ E • sin(cot + Tp )

W metodzie symbolicznej sem reprezentowana jest przez wartość skuteczną zespoloną E-E-e^^E . Zatem równanie źródła idealnego napięciowego przyjmuje postać:

U_£ = E = const    (7.23 a)

Podobnie jest z idealnym źródłem prądowym. Jego siła prądomotoryczna (spm) zmienia się w czasie lecz nie jest funkcją występującego na źródle napięcia: