8097134078

Program biologicznego udrożnienia rzek województwa warmińsko - mazurskiego

przypadał na okres od drugiej połowy maja do połowy lipca. Następnie narybek jesiotra bałtyckiego spędzał dwa do trzech lat w wodach słodkich i po tym okresie spływał do Bałtyku, gdzie przebywał do osiągnięcia dojrzałości płciowej. Wędrówkę do morza, której szczyt przypadał na wrzesień, podejmowały osobniki o długości 20-25 cm.

Z zapisów historycznych pochodzących z końca XIX wieku wynika, że jesiotry należały do pospolitych ryb w Wiśle i zapędzały się w wędrówkach z morza aż po Tyniec i dalej. Jesiotr wędrował Wisłą powyżej Krakowa. Wstępował także do Dunajca, gdzie docierał aż do Nidzicy. Jego obecność stwierdzano w dopływach górnej Wisły: Rabie, Wisłoce, a także w Sanie, gdzie docierał powyżej Przemyśla oraz Wisłoku. W rejonie dolnej Wisły, jedne z największych tarlisk jesiotrów zlokalizowane były w dolnym i środkowym biegu Drwęcy.

Jesiotr bałtycki, wg Polskiej Czerwonej Księgi, jest uznawany za gatunek wymarły.

Aktualnie prowadzone są prace nad restytucją tego gatunku, koordynowane przez Instytut Rybactwa Śródlądowego w Olsztynie we współpracy z Instytutem Ekologii Wód i Rybactwa Śródlądowego w Berlinie.

3.3. Łosoś atlantycki i troć wędrowna

Historycznie łosoś atlantycki i troć wędrowna występowały w tych samych rzekach w Polsce i ze względu na podobieństwo były często mylone. Łosoś atlantycki w Polsce był mniej liczny niż troć. Pierwszą wędrówkę w górę rzek rozpoczynał po trzyletnim pobycie w morzu. Jej początek przypadał na okres od wiosny do jesieni. W dorzeczu Wisły występowały dwie subpopulacje łososia: letnia i zimowa. Osobniki z subpopulacji letniej wycierały się w dopływach dolnej Wisły a zimowej docierały aż do górnej Wisły.

Tarło łososia odbywa się od października do grudnia. Wylęgnięte osobniki pozostają w wodach słodkich od 1 do 3 lat, nabierając srebrzystej barwy, a następnie jako tzw. smolty spływają do morza. Łosoś atlantycki w Polsce najliczniej występował w Wiśle i jej dopływach. Ostatnie łososie w środkowej i dolnej Wiśle obserwowano w latach sześćdziesiątych, a w Skawie w 1952 r. W Polsce łosoś wyginął w latach osiemdziesiątych (ostatnie stwierdzone stanowisko - rzeka Drawa).

Miejscem tarła w dolnym systemie Wisły były: Drwęca i jej dopływy, Wierzyca, Wda i Brda. Pojawianie się nielicznych łososi obserwowano także w

Biuro Projektów Wodnych Melioracji i Inżynierii Środowiska BIPROWODMEL Sp. z o.o    15

60 - 577 Poznań ul. Dąbrowskiego 138