14 Wstęp
analizy specyficznego korzystania z języka muzyki i z niej samej w konkretnych spektaklach - Piotr Olkusz na przykładzie widowiska Eraritjaritjaka. Musee des phrases Heinera Goebbelsa przedstawił, jak z muzyczności może narodzić się teatralność, która obywa się bez fizycznej obecności aktora na scenie, Kamila Paradowska opowiada, jak muzyczność pomogła zbudować Annie Augustynowicz teatralną rzeczywistość Samobójcy według Nikołaja Erdmana, a Małgorzata Wielgosz pokazała, jak muzyczno-rytmiczne konstrukcje wykorzystał Jerzy Jarocki, adaptując Kosmos Witolda Gombrowicza. Te dwie grupy tekstów rozdziela grupa trzecia poświęcona teatralnym uwikłaniom takich syntetycznych form, jak maska i opera. Marlena Gnatowicz opisuje motyw Orfeusza w operze Claudia Mon-teverdiego, Agnieszka Żukowska przybliża muzyczno-dramaturgiczne struktury maski w epoce Stuartów w Anglii, natomiast Jarosław Mianowski wskazał, jak teatralne chwyty wpłynęły na muzyczny kształt oper opartych na Cyruliku sewilskim Pierrea Beaumarchais go.
Ostatni z wymienionych autorów i uczestników naszej sesji - wybitny poznański muzykolog - zmarł przedwcześnie w lutym 2009 roku. Stąd kończąc wstępną prezentację zawartych w tomie tekstów, chciałbym jednocześnie wyrazić życzenie, by niniejsza publikacja była również naszym skromnym znakiem pamięci o Jarosławie Mianowskim i jego dziele.
Jarosław Cymerman