K. Przybyłowicz: Nowoczesne Metaloznawstwo
miejscach książki są podawane właściwości fizyczne metali. Często różnią się między sobą, ponieważ zostały zaczerpnięte z różnych źródeł. Postanowiłem nie ujednolicać tych danych, ponieważ nie wiadomo, które z nich są najbliższe rzeczywistych. Te rozbieżności są zapewne efektem niejednakowej czystości badanych metali lub precyzji aparatury' i świadczą o stopniu trudności ich oznaczania.
W książce stosowane są skróty wyrazów, które powtarzają się bardzo często, np. rys., tabl., temp. wlasn., wz„ zawart. i tp. (zestawiono je w tabelce). Zostały też wprowadzone skróty terminów tylko w jednym podrozdziale. Pozwoliło to zmniejszyć objętość książki i obniżyć jej cenę. Z tego samego powodu zamiast nazw pierw'iastków' używane są symbole chemiczne. Dla osób, które nie znają jeszcze znaczenia symboli pierwiastków metalicznych zamieszczono tabelkę, w której są one uszeregowane alfabetycznie wraz z liczbami atomowymi. W bieżącym wydaniu, tak jak i w poprzednich starałem się aktualizować normy, ale ulegają one ciągłym zmianom. Ich aktualność można sprawdzić w Internecie na stronach www.pkn.pl,
Zachęcam także do korzy stania z podręcznika nowego ty pu pt... Materiałoznawstwo w pytaniach i odpowiedziach ”, którego jestem współautorem (wydany przez WNT w 2000 i 2004 r. oraz dodruk w 2007 r.) oparty na 7 skryptach akademickich pt. „Repetytorium z materiałoznawstwa” opracowanych przy' współudziale syna Janusza (były wydawane przez Wydawnictwo Politechniki Świętokrzyskiej w Kielcach w latach 1994+2004). Dwie części tego skryptu zostały wprowadzone do Internetu, najpierw cz. 1 do Gophera, a następnie cz. 2. do sieci www1' na Politechnice Świętokrzyskiej.
Cytowane tu podręczniki oraz części „Repetytorium” wprowadzone do Internetu są elementami wyróżnionej Nagrodą Ministra nowej metody dydaktycznej. Polega ona na wykorzystaniu tradycyjnego podręcznika pt. .Metaloznawstwo " z obszerną literaturą uzupełniającą do podstaw owego przy swojenia w iedzy, a podręcznika komputerowego i książki pt. Materiałoznawstwo w pytaniach i odpowiedziach ” lub skryptów z cyklu .Repetytorium z materiałoznawstwa" do powtórki materiału przed egzaminem. Daje to gwarancję szybszego, bardziej gruntownego opanowania materiału przez studentów.
Myślę, że pomocna będzie też dla studentów instrukcja: „Jak się uczyć?” zamieszczona po przedmow ie. W toku ponad pięćdziesięcioletniej działalności dydaktycznej zauważyłem bowiem, iż wielu studentów nie umie się efektywnie uczyć, co odbija się ujemnie na efektach kształcenia. Mam nadzieję, że instnikcja ta przyczyni się do lepszego opanowania zawartego w podręczniku materiału.
Użytkowników podręcznika pragnących zapoznać się bardziej szczegółowo z teorią metaloznawstwa odsyłam do moich książek pt. „Podstawy teoretyczne metaloznawstwa" i „Strukturalne aspekty odkształcania metali" wydanych przez WNT lub do wydawanych wcześniej skryptów „Metaloznawstwo teoretyczne", które ukazały się w AGH w pięciu wydaniach oraz „Fizyczne podstawy odkształcania metali ” - dwa wydania. Poszerzona wiedza o metalach jest zawarta w nowej książce - pracy' zbiorowej, której jestem współautorem i w spółredaktorem pt. „Inżynieria metali i ich stopów ”, wydanej ostatnio przez Wyd. AGH, uznanej na Targach Książki ACADEMIA najlepszą książką techniczną - zachęcam do korzystania z niej, gdyż stanowi kompendium w iedzy' o metalach. Studenci wydziałów mechaniczny ch, którzy chcieliby poszerzyć swoją wiedzę o stopach żelaza mogą skorzystać z mojej książki „Inżynieria stopów żelaza ”, w której są omówione nie tylko stale (wraz z ich obróbką plasty czną, cieplną i cieplno-pla-styczną) ale i staliw a oraz żeliwa. Została ona wydana przez Wyd. Pol. Świętokrzyskiej w 2008 r.
11 Dostęp: www.tu.kielce.pl/~wdep
10