8955898788

210

4)    modyfikacja układu klas U"₀{A"(i-l,NO)} zc względu na częstości

powtarzających się potrzeb rozdz 5 8.3.2 4. (stadium to mc jest realizowane dla uporządkowania wyprzedzającego rodziny konstrukcji).

5)    wybór reprezentantów klas i ujednolicenie wartości wymiarów głównych WG".

Po czym następuje klasyfikacja konstrukcji elementów reprezentowanych przez zmienne wymiary y*',

6)    klasyfikacja iteracyjna konstrukcji elementu e, reprezentowanego przez wymiary zmienne y*’ dla zadanej liczby klas N= 2 do (M-l),

7)    krytcnalny wybór układu klas konstrukcji (A*'(i = l.NO)}. na podstawie: funkcji

celu (FC1 - FC7), redundancji masy oraz redundancji względnych kosztów wytwarzania.

8)    modyfikacja układu klas zc względu na częstości powtarzających się potrzeb U_MO{A;^,(i-l.NO))_> (stadium to nie jest realizowane dla uporządkowania wyprzedzającego rodziny konstrukcji),

9)    spełnienie relacji sprzężeń zewnętrznych i wewnętrznych elementu e, po przeprowadzonym ujednoliceniu wartości wymiarów,

10)    zapis układu klas na podstawie wartości ujednoliconych wymiarów i spełniających relacje sprzężenia.

11) ujednolicenie kolejnej konstrukcji elementu e,.i, aż do momentu rozważenia wszystkich elementów składowych rodziny konstrukcji.

Wynikiem metody relacji sprzężeń jest przyporządkowanie 6_B. które przykładowo dla rodziny konstrukcji chwytaków kleszczowych przedstawiono w tabl. 5.8.12. Wynikiem ujednolicenia jest typoszereg powtarzalny z 75 typowielkościami elementów, na podstawie których tworzonych jest 15 typowielkości chwytaka kleszczowego. Tak utworzony zbiór konstrukcji określa uporządkowaną rodzinę konstrukcji RK‘_n. Ucznośó typowielkości elementów wytwarzanych przed uporządkowaniem wynosi 161. Redukcja liczności typowielkości obliczana jest zależnością,

D«*

(5.142)

W rozważanej rodzinie konstrukcji redukcja liczności typowielkości R*¹ o 2.15. Kolejnym wskaźnikiem oceny stopnia uporządkowania rodziny konstrukcji jest stopień pokrycia przestrzeni potrzeb, określający stosunek liczby wektorów potrzeb iz do liczby typowielkości środków technicznych mz,

W"

(5143)

Tablica 5.8.12

Przyporządkowanie Sb chwytaków kleszczowych

■	mm		Mata	Typowlałkotcl •lamentów							Typowlalkość chwytaka KL
						MTL	ML P	MCL	MDZ	MKN
1	25	40	E9	mm	1	WM	1	1	1	1	1
2	28	40	O	mm	i	H	1	1	1	1
3	32	63	0.4	2	2	2	2	2	2	2	2
4	33	63	05	2	3	2	3	2	2	2	3
5	40	63	06	3	4	3	4	3	KB	2	4
6	45	63	0.6	3	mm	H	4	3	mm	3	5
7	50	100	1^	3	mm	u	4	3	mm	3
e	56	100	■n	4	5	5	5	4	mm	3	4
9	63	100	24	4	5	5	5	4	wam	3
10	71	100	31	4	5	5	5	4	4	4	7
ii	80	100	39	5	mm	6	6	5	5	3	1
12	90	120	mm	5	mm	U	7	3	5	6	9
13	100	120	■za	5	6	SU	7	3	5	6
14	112	120	93	6	7	8	8	6	6	7	10
15	125	180	174	7	8	9	9	7	7	8	11
16	132	180	19.4	8	9	10	10	8	8	9	12
17	140	180	21 8	8	9	10	10	8	8	9
18	150	180	25	mm	10	10	11	9	9	10	13
19	160	180	284	■aa	10	10	11	9	9	10
20	170	200	35.7		10	10	11	mm	9	11	14
21	180	200	40		10	10	11	mm	9	11
22	190	200	CU	mm	11	11	12	10	10	12	13
[ 23 1 200		200	m	mm	11	11	12	10	10	12

W rozważanej rodzinie konstrukcji wskaźnik pokrycia przestrzeni potrzeb W* a 1.53. Im większa wartoić miar oceny uporządkowania rodziny konstrukcji, jak: redukcja liczności typowielkości R*' oraz stopień pokrycia przestrzeni potrzeb W", tym większa możliwość seryjności wytwarzania, a tym samym mniejsze koszty wytwarzania na podstawie tak uporządkowanej rodziny konstrukcji RK*.

Podstawową zaletą metody jest elastyczne dopasowanie uporządkowanych konstrukcji do struktury zmienności wartości wymiarów elementów, przez co uzyskuje się mniejszą liczbę typowielkości ts"’ lub modułów konstrukcyjnych mk~’. Przyporządkowanie Sb. w stosunku do przyporządkowania S_A, zapewnia większy stopień dyskrctyzacji konstrukcji elementów, przez co tak ograniczoną liczbą typowielkości ts*' lub modułów konstrukcyjnych mk„ ¹, można objąć ten sam zakres potrzeb i utworzyć większą liczbę złożeń rodziny konstrukcji. Wadą metody jest większa złożoność oraz dłuższy czas realizacji procesu uporządkowania rodziny konstrukcji, ze względu na konieczność przygotowania większej liczby danych Proces doboru cech konstrukcyjnych może być zintegrowany z optymalizacją różnorodności wartości wymiarów, co przedstawiono w metodzie iteracyjncj tworzenia przyporządkowania

5c