9157474057

5

W roku 1977 pojawił się pierwszy mainframe IBM serii 43. W serii tej powstał specjalny procesor techniczny, pracujący niezależnie od procesora centralnego.

Jakiekolwiek odwołanie się do procesora diagnostycznego, celem wykonania zatrzymania systemu, było realizowane po 15 próbach wykonania danej operacji, (np. jeżeli operacja odczytu z pamięci kończyła się niepowodzeniem, o tej informacji był powiadamiany procesor diagnostyczny, natomiast proces obliczeniowy nie był przerywany - następowało to dopiero po 15-krotnym niepowodzeniu operacji odczytu).

2.1.1.2.    Nadmiarominie sprzętowe Przykład nadmiarowania sprzętowego:

System wysuwania podwozia samolotu, np. Boeinga: istnieje tu około 5 do 7 różnych sposobów wysuwania podwozia - jeżeli zawiedzie jeden, zawsze znajdzie się następny. Ryzyko awarii wszystkich systemów naraz jest znacznie mniejsze.

2.1.1.3.    Nadmiarowanie informacyjne Przykład nadmiarowania informacyjnego:

Kod Heminga: do danych wprowadzane są dodatkowe bity (korekcyjne). Dzięki zwiększeniu zawartości informacyjnej danych, można wykrywać (ewentualnie poprawiać) występujące błędy.

Nadmiarowanie informacyjne ma nie tylko charakter programowy. Istnieją rozwiązania będące powiązaniem nadmiarów ości sprzętowej i informacyjnej tzw. moduły samonaprawia/ne, np. modid Cartera (nawet w przypadku uszkodzenia połowy elementów funkcjonuje dalej).

Zwielokratnianie (nadmiarowanie) pozwala budować systemy odporne na uszkodzenia (fault-tolerant), Za pomocą technologii tej klasy budowane są głównie systemy newralgiczne.

2.2. Kryteria oceny trasy

W przypadku systemów z wielodrogami (trasami wielokrotnymi), pomiędzy nadawcą i odbiorcą pakietu, ramki czy komórki, istnieje wiele tras. Spośród nich, należy wybrać jedną, optymalną drogę przesyłu. Do tego celu muszą być sformułowane pewne proste algorytmy trasowania (określania trasy). Wymaga to rów-nież stosowania metod oceny tychże właśnie tras._

Ponieważ określanie tras musi być wykonywane maszynowo, zastosowanie do tego celu kryteriów intuicyjnych jest niedopuszczalne. Metody oceny powinny być sformalizowane i charakteryzować się wyjątkową prostotą obliczeniową.

Kryteriami takimi mogą być:

1)    ilość węzłów pośrednich przechodzonych na trasie pomiędzy nadawcą i odbiorcą

2)    przepustowość łącza.

2.2.1. Ilość węzłów pośredniczących

Wybór trasy tą metodą polega na tym, że staramy się określić, ile węzłów tego samego typu należy przejść, aby dotrzeć do odbiorcy.

Każdy z routerów posiada (przechowuje) tzw. tablice routingu, określające pewne parametry tras przez niego realizowanych. Na podstawie tych informacji, router jest w stanie wybrać konkretną trasę dla danego pakietu wskazując, że będzie ona realizowana za pośrednictwem pew-

nej ilości węzłów_

Politechnika Rzeszowska im. Ignacego Łukasiewicza Zakład Systemów Rozproszonych Rzeszów 2002