Opracowanie przedmiotowe, a szerzej: rzeczowe, sprawia osobom katalogującym zwykle więcej problemów niż opracowanie formalne dokumentów. O ile bowiem opis bibliograficzny jest znormalizowany i bibliotekarz dostaje dokładne wzorce opisu i wskazówki, którymi kieruje się w pracy, o tyle w opisie przedmiotowym tak ścisłych i powszechnie uznawanych zaleceń nie ma. Praca jest bardziej subiektywna, wiele decyzji podejmowanych przez bibliotekarza ma charakter jednostkowy, niepowtarzalny. Prezentowane poniżej wskazówki i zalecenia mają charakter ogólny, wskazują najważniejsze etapy pracy nad tworzeniem charakterystyk treściowych dokumentów i sygnalizują pewne istotne reguły, którymi należy się kierować.
Celem opracowania przedmiotowego jest charakterystyka treści zbiorów bibliotecznych i udostępnienie jej w opisach bibliograficznych prezentowanych w katalogu. Pracę tę można podzielić na kilka etapów:
1) analiza treściowa i formalna dokumentu,
2) synteza informacji pochodzących z analizy
3) przełożenie informacji uznanych za najistotniejsze na hasła przedmiotowe zbudowane z dozwolonych do stosowania elementów zapisanych w określonym szyku.
Pierwszym etapem opracowania przedmiotowego dokumentu jest jego analiza, której celem jest uzyskanie odpowiedzi na podstawowe pytania dotyczące treści i formy dokumentu piśmienniczego, wizualnego lub dźwiękowego:
Co jest przedmiotem? Czy dokument ma jeden przedmiot (przedmiot główny), czy więcej (przedmioty równorzędne)? Jeśli przedmiotów jest kilka, czy któryś z nich jest ważniejszy od innych (przedmiot nadrzędny i poboczne)?