2.3. Technologiczność konstrukcji wyrobów z tworzyw sztucznych
Technologiczność wyrobu to proces polegający na wprowadzeniu do konstrukcji wyrobu modyfikacji kształtu wyrobu (określonych pochyleń, żeberek, itp.) umożliwiających jego wykonanie lub poprawiających warunki formowania wyrobu tak, aby otrzymany wyrób był jak najwyższej jakości.
Podstawowe cechy decydujące o technologiczności wyrobu:
• wyrób musi mieć możliwość uformowania i rozformowania, (np. wyrób ma płaszczyznę podziału, która dzieli go na część matrycową i stemplową),
• pochylenia technologiczne,
• stałą lub płynnie zmieniająca się grubość ścianki,
• odpowiednią grubość ścianki, nie mniejszą od dopuszczalnej dla danego tworzywa,
• wzmocnienia w postaci żeberek.
2.4. Charakterystyka wad występujących w procesie formowania wyrobów z tworzyw sztucznych
Wady wyrobu można podzielić na kategorie:
• wady kształtu,
• wady powierzchni,
• wady technologiczne.
Pod pojęciem jakość wyrobów rozumiemy szereg cech wyrobu, z których najważniejsze to:
• stabilność wymiarów geometrycznych wyrobu w ramach przyjętego pola tolerancji,
• stabilna masa wyrobu,
• wytrzymałość mechaniczna określona w karcie wyrobu,
• dopuszczalne odkształcenia podczas eksploatacji,
• stan powierzchni (linie łączenia smugi zapady).
Głównymi przyczynami powstawania wad wyrobów jest:
• projekt wyrobu (nie technologiczna konstrukcja),
• wady konstrukcyjne narzędzia (formy),
• źle dobrany materiał (polimer),
• źle dobrana maszyna,
• nieprawidłowy proces technologiczny,
• nieprawidłowa eksploatacja wyrobu.
Kryteria oceny jakości
• geometryczne (wymiarowe, kształtowe),
• materiałowe (strukturalne, masowe)
• wytrzymałościowe,
• organoleptyczne,
• reologiczne,
• technologiczne.