docelowym, czyli określenie czynników wpływających na wybór danego ekwiwalentu w tekście przekładu oraz w miarę możliwości ustalenie, który z ekwiwalentów w danym tekście można uznać za właściwy, a który za błędny.
Korpus badawczy w niniejszej monografii stanowią: polski kp oraz jego trzy przekłady na język niemiecki:
a) pierwszy z nich: autorstwa Barbary Jóźwik i Lidii Wołk-Karaczew-skiej, wydany przez wydawnictwo ODDK Gdańsk w 2004 roku;
b) drugi: tłumaczenie autorstwa Tomasza Majora, wydane przez wydawnictwo C.H. Beck w Warszawie w 2006 roku1;
c) trzeci: tłumaczenie, również autorstwa Majora, wydane przez wydawnictwo C.H. Beck w Warszawie w 2010 roku, które zawiera znaczne modyfikacje na płaszczyźnie terminologicznej w porównaniu z wydaniem wcześniejszym.
Ponadto jako korpus posłużą pomocniczo niemieckie teksty ustaw dotyczące prawa pracy, w tym między innymi Mindesturlaubsgesetz fur Arbeitnehmer (Bundesurlaubsgesetz), Arbeitszeitgesetz i Gesetz iiber den Nachweis der fur ein Arbeitsverhaltnis geltenden wesentlichen Bedingungen (Nachweisgesetz) oraz polskie i niemieckie wersje aktów prawa wspólnotowego z zakresu prawa pracy, jak również polska i niemiecka wersja Europejskiej Karty Społecznej oraz monolingwalne polskie i niemieckie słowniki i leksykony specjalistyczne z zakresu prawa i prawa pracy.
Obrana metodologia opiera się w głównej mierze na modelu Petera San-driniego, opisanym szczegółowo w monografii Terminologiearbeit im Recht (1996). Do analizy korpusu zostanie zastosowane podejście onomazjologicz-ne (Sternemann 1978: 89-90, Sandrini 1996: 196-170, Arntz, Picht, Mayer 2004:190-191), wychodzące od pojęcia, do którego są następnie przyporządkowywane poszczególne terminy z danej dziedziny; w przypadku niniejszej monografii będą to pojęcia z prawa pracy. Ponieważ prawo pracy jest obszerną
W pracy nie uwzględniono tłumaczenia Majora wydanego przez wydawnictwo C.H.Beck w Warszawie w roku 2004, gdyż przekład z 2006 roku nie różni się pod względem terminologicznym od wydania wcześniejszego.