Wprowadzenie 13
sprężystości: wzdłużnej E- moduł Younga; moduł ścinania G- tzw. moduł Kirchhoffa, a także moduł Helmholtza sprężystości objętościowej K0, który wyznacza związek ujemny pomiędzy dylatacją 5V - AV !V0 a ciśnieniem P = -K0SV (dodatnie ciśnienie powoduje zmniejszenie objętości AV).
a [MPa] o [MPa]
Rys. 2. Krzywe naprężenie-odkształcenie dla: a) stali (1 -stal stopowa, 2- węglowa, 3-niskowęglowa- rozciąganie), b) żeliwa szarego (1- ściskanie, 2- rozciąganie).
Stałe sprężystości E i G można wyznaczyć wychodząc z założenia, że przekrój S0, na który działa siła rozciągająca F , nie ulega zmianie.
Zmniejszenie przekroju można pominąć praktycznie, jako znikome tylko w obszarze odkształceń sprężystych.
Związek ujemny pomiędzy odkształceniem poprzecznym sy (w kierunku osi Y prostopadłej do osi rozciągania X) i odkształceniem wzdłużnym sx wyznacza drugą stałą sprężystości: v = -sy / sx zwaną liczbą Poissona.
Współczynnik v wykazuje zależność od wartości obciążenia i zmienia się w trakcie zwiększania a (funkcję odwrotną przedstawiono na rys.3).
Dlatego v jako stała sprężystości „ma znaczenie wyłącznie teoretyczne’’’’ (przynajmniej tak sugerują w [6]).
Przy odkształceniach objętościowych, (które z reguły są znikome, czyli infinitezymalne) działa prawo Hookea „ut tensio sic vis”, aż do osiągnięcia poziomu
naprężenia Cys, który określa granicę sprężystości.