1108720769

Tabela VI1/3. Dane do określania szczeliny s pomiędzy stemplem i płytą ciągową (wg [31)

Pierwsze ciągnienie: s = go + 8 + a (wytłoczki dokładne), lub: s = go + 8 + (1,5 -Operacje pośrednie: s = go + 8 + 2a (wytłoczki dokładne), lub: s = g0 + 8 + (2,5 Ostatnie ciągnienie: s = go + 8 (wytłoczki dokładne), lub: s = go + 8 + 2a 8 - górna (dodatnia) odchyłka nominalnej grubości blachy g0.			2) a 3) a
go, mm	a, mm	go, mm	a, mm
0,2	0,05	1,8	0,21
0,5	0,10	2,0	0,22
0,8	0,12	2,5	0,25
1,0	0,15	3,0	0,30
1,2	0,17	4,0	0,35
1,5	0,19	5,0	0,40

Maksymalną siłę na stemplu podczas wytłaczania można oszacować ze wzoru:

P_max =7id,gR_mki    (VE.14)

gdzie: R_m - wytrzymałość na rozciąganie wytłaczanej blachy, ki - współczynnik, zależny od względnej grubości blachy, względnych promieni zaokągleń krawędzi stempla i płyty ciągowej oraz od współczynnika wytłaczania. Przy minimalnych dopuszczalnych wartościach mi: ki « 1,0 - 1,1. Schemat zależności siły wytłaczania od drogi stempla pokazano na rys. VII/7.

Rys. VII/7. Typowa zależność sity od drogi stempla przy wytłaczaniu: a - prawidłowy przebieg procesu, b, c - zbyt mała szczelina lub siła dociskacza (pogrubiona lub pofałdowana część kołnierza zakleszcza się w szczelinie pomiędzy stemplem i płytą ciągową, co powoduje lokalny wzrost siły i może nawet doprowadzić do pęknięcia wytłoczki w przekroju niebezpiecznym)

Jeżeli wytłoczka jest za wysoka i nie może zostać wykonana w jednej operacji - to najpierw stosuje się wytłaczanie przy zalecanym współczynniku mi. Otrzymaną wytłoczkę