1108720898

żywieniu. Inna hipoteza podaje, że selen wpływa na ochronę organizmu prze komórkami rakowymi. Zbyt duża zawartość tego mikroelementu prowadzi do próchnicy zębów. Z doświadczeń przeprowadzonych na szczurach, polegających na zbadaniu toksyczności selenianów (IV) i (VI) oraz telurynianów (VI), jednoznacznie wynika, że najniebezpieczniejszy jest selenian (IV), ponieważ przenika wraz z krwią do rozwijającego się płodu. Seleniany wpływają na zwiększenie się stężenia cholesterolu oraz lipidów we krwi (surowica). Bardzo złym skutkiem ich obecności jest wzrost zachorowalności na nowotwory. Wytworzenie produktów odzwierzęcych wymaga szczegółowej kontroli poziomu selenu w pożywieniu, bowiem deficyt tego pierwiastka - mniej niż 0,04 mg wywołuje schorzenia związane ze zbyt małą ilością, a przekroczenie wartości 4,0 mg/kg, organizm reaguje jako skutki przedawkowania. Określono, więc, optymalną dzienną dawkę jako - 1 mg/kg paszy. Przy karmieniu bydła ważna jest orientacyjna znajomość zawartości selenu w mieszankach dla zwierząt oraz dla poszczególnych zbóż. Średni poziom tego pierwiastka w jęczmieniu to około 0,5 mg/kg, w mączce sojowej oraz kukurydzy - 1,0 mg/kg, a w mączce rybnej mieści się zwykle w przedziale 1,0 - 5,0 mg/kg. U pewnych gatunków ryb wzrost stężenia selenu jest równocześnie związany z podwyższeniem poziomu rtęci, co jest spowodowane tworzeniem kompleksów z metalotioneiną.

19