1109810630

z układem państwowym współrzędnych geodezyjnych, w którym trzeba wykonać mapę i kształtem ramki sekcyjnej tej mapy (dąży się do tego, aby opracować arkusz sekcji mapy korzystając z jak najmniejszej liczby zdjęć). Jeżeli mapa ma być wykonana w układzie lokalnym, nierównoległym do państwowego układu geodezyjnego, to również kierunek lotu musi być równoległy do jednej z osi układu lokalnego. Wybór, do której z osi układu ma być równoległy kierunek lotu zależy od tego, wjakim kierunku wykonane zdjęcia zapewnią opracowanie fotogrametryczne arkusza mapy z jak najmniejszej liczby zdjęć.

Z danych wejściowych oraz parametrów zdjęć określonych na podstawie analizy tych danych można obliczyć pozostałe parametry lotu fotogrametrycznego, w tym dane niezbędne do wniesienia planu na drobnoskalową mapę topograficzną.

Cześć obliczeniowa projektu:

W wyniku obliczeń określa się:

B_y =L-

Wysokość lotu ponad poziom lotniska: Wi_ot Odstęp pomiędzy osiami szeregów (baza poprzeczna): 100-q

100

Jest to terenowa odległość między osiami szeregów, wynikająca z przyjętego pokrycia poprzecznego

Długość bazy fotografowania:

100

Jest to terenowa odległość pomiędzy środkami rzutów kolejnych zdjęć, wynikająca z przyjętego pokrycia podłużnego. Umożliwia obliczenie ilości zdjęć i zaznaczenie na mapie do projektu lotu miejsc włączenia i wyłączenia migawki.

• Ilość zdjęć w szeregach:

N_x = -^-+5

^Bx

Gdzie Dx jest długością obszaru fotografowania. Ilość zdjęć jest o jeden większa niż ilość baz podłużnych mieszczących się w długości obszaru fotografowania. Wytyczne zalecają zwiększenie ilości zdjęć tak, aby zarówno na początku, jak i na końcu szeregu dodać dodatkowe dwie bazy fotografowania (w sumie 4 zdjęcia).

• Ilość szeregów:

N_r =^- + 1

By

Należy pamiętać o konieczności pokrycia terenu poza obszarem fotografowania co najmniej 25% zasięgu zdjęcia (dla pierwszego i ostatniego szeregu).

• Całkowitą ilość zdjęć (dla prostokątnego kształtu terenu):

N=N_x-N_y

Powierzchnię stereogramu (modelu) P„, i powierzchnię użyteczną stereogramu (tzw. nowa powierzchnia) P„: