1148441059

•    reakcji chemicznej, wiązanie znacznie silniejsze od sił van der Waalsa (wymiana elektronów i przebudowa powłok elektronowych adsorbentu i adsorbatu),

•    nie zostaje zachowana indywidualność adsorbentu i adsorbatu, na powierzchni powstają nowe związki,

•    jest to adsorpcja specyficzna, występuje tylko między określonymi układami adsorbent-adsorbat,

•    szybkość procesu jest mała, zależy od temperatury (wymagana jest odpowiednia energia aktywacji,

•    towarzyszy jej duże ciepło adsorpcji (40-400 kJ/mol),

•    grubość warstwy adsorbowanej jest monomolekulama,

•    proces jest nie odwracalny (substancje zaadsorbowaną trudno usunąć z powierzchni adsorbentu, tworzy się jednolity układ).

Równowaga adsorpcyjna - ustala się, gdy nastąpi zetknięcie powierzchni adsorbentu z gazem. W tej samej jednostce czasu tyle samo cząsteczek adsorbatu ulega adsorpcji, co desorpcji, czyli oderwaniu od adsorbentu. Miarą zaadsorbowanych cząsteczek adsorbatu w przeliczeniu na 1 g adsorbentu, jest jego ilość, wyrażona w objętości V [cm³/g] lub w liczności a [mmol/g] w funkcji ciśnienia bezwzględnego p [mm Hg] czy względnego p/p» dla ustalonej temperatury t (25°C). Taki ilościowy opis adsorpcji obrazuje odpowiednia krzywa-izoterma adsorpcji (najłatwiej jest prowadzić pomiar w stałej temperaturze).

Izostery adsorpcji

Izotermy adsorpcji    Izobary adsorpcji

Uzyskane z przebiegu oraz kształtu izoterm informacje, dotyczą zarówno charakteru chemicznego oraz budowy układu porowatego adsorbentu, właściwości adsorbatu jak i przebiegu samego procesu adsorpcji, co pozwala na obliczenie pola powierzchni adsorbentu, czy objętości porów i ich rozmiarów, jak również wyznaczenie zdolności adsorpcyjnych gazu czy ciepła adsorpcji.