CCF20100116003

192.    Wiązanie van der Waalsa jest bardzo słabe i działa w łańcuchach polimerów: N

193.    Wszystkie dodatki stopowe zwiększają odporność na ścieranie stali szybkotnących:N

194.    Wynikiem hartowania jest powstanie struktury nierównowagowej: T

195.    Wynikiem hartowania jest powstanie struktury równowagowej, dzięki czemu posiada ona wysoką twardość: N

196.    Wysoka kruchość martenzytu jest wynikiem naprężeń własnych struktury, spowodowanych przesyceniem roztworu stałego i odkształceniem sieci podczas przemiany: T

197.    Wysoka twardość martenzytu jest wynikiem naprężeń własnych struktury, spowodowanych przesyceniem roztworu stałego i odkształceniem sieci podczas przemiany: T

198.    Wysokie odpuszczanie powoduje wzrost właściwości plastycznych i obniżenie właściwości wytrzymałościowych: T

199.    Wyżarzanie rekrystalizujące stosowane jest po zgniocie: T

200.    Wyżarzanie rekrystalizujące stosowane jest w celu uodpornienia materiału na powstawanie zgniotu w czasie obróbki plastycznej na zimno: N

201.    Wyżarzanie grafityzujące polega na długotrwałym wygrzewaniu w temperaturze wyższej od Ac3 w celu rozkładu cementytu na grafit: T

202.    Wyżarzanie grafityzujące przeprowadza się wyłącznie dla stopów miedzi, polega ono na długotrwałym wygrzewaniu w temperaturze wyższej od Ac3 w celu rozkładu cementytu na grafit: N

203.    Wyżarzanie homogenizujące (ujednoradniające) polega na nagrzaniu do temperatury zbliżonej do linii solidus, długotrwałym wygrzaniu w tej temperaturze aż do zajścia dyfuzji i wyrównaniu składu chemicznego oraz ochłodzeniu: T

204.    Wyżarzanie homogenizujące (ujednoradniające) polega na nagrzaniu do temperatury wyższej o 20 do 450C powyżej linii likwidus, długotrwałym wygrzaniu w tej temperaturze aż do zajścia dyfuzji i wyrównaniu składu chemicznego oraz chłodzeniu: N

205.    Wyżarzanie normalizujące (normalizowanie) polega na nagrzaniu do temperatury 30 do 50SC powyżej linii GSE i następnie studzeniu na wolnym powietrzu: T

206.    Wyżarzanie normalizujące (normalizowanie) polega na nagrzaniu do stanu austenitycznego i następnie studzeniu na wolnym powietrzu: T

207.    Wyżarzanie prowadzi w mniejszym lub większym stopniu do stanu równowagi termodynamicznej w obrabianym stopie: T

208.    Wyżarzanie sferoidyzujące prowadzi do pogorszenia obrabialności mechanicznej (skrawalności) z uwagi na większą twardość cementytu kulkowego: N

209.    Wyżarzanie składa się najczęściej z zabiegów nagrzewania, wygrzewania i chłodzenia: T

210.    Z hartownością wiążą się następujące cechy: głębokość hartowania, maksymalna twardość uzyskiwana na powierzchni, skłonność do tworzenia rys i pęknięć hartowniczych: T

211.    Zarodkowanie heterogeniczne zachodzi, gdy jego źródłem są wyłącznie fluktuacje cieplne w ośrodku: N

212.    Zarodkowanie heterogeniczne zachodzi na istniejących cząstkach, które są zarodkami krystalizacji: T

213.    Zarodkowanie homogeniczne zachodzi, gdy jego źródłem są wyłącznie fluktuacje cieplne w ośrodku: T

214.    Zarodkowanie homogeniczne zachodzi na istniejących cząstkach, które są zarodkami krystalizacji: N

166.    Stop żelaza z węglem o zawartości 5%C ma w stanie równowagi w temperaturze pokojowej strukturę złożoną z ledeburytu przemienionego i cementytu wtórnego: N

167.    Stop żelaza z węglem o zawartości 5%C ma w stanie równowagi w temperaturze pokojowej strukturę złożoną z ledeburytu przemienionego i cementytu wtórnego: N

168.    Struktura drobnoziarnista powstaje gdy szybkość zarodkowania jest duża, a szybkość wzrostu zarodków mała: T

169.    Struktura gruboziarnista powstaje gdy szybkość zarodkowania jest duża, a szybkość wzrostu zarodków mała: N

170.    Struktura gruboziarnista powstaje przy dużej szybkości wzrostu zarodków i małej szybkości zarodkowania: T

171.    Średnie odpuszczanie stosuje się w celu nadania obrabianym elementom wysokiej granicy sprężystości: T

172.    Średnie odpuszczanie stosuje się w celu nadania obrabianym elementom wysokiej odporności na ścieranie: N

173.    Twardość produktu przemiany martenzytycznej praktycznie nie zależy od warunków jej przebiegu lecz od zawartości węgla w stali: T

174.    Tylko dodatki stopowe chromu i wolframu zwiększają odporność na ścieranie stali szybkotnących: N

175.    Tylko dodatki stopowe krzemu i wanadu zwiększają odporność na ścieranie stali szybkotnących: N

176.    Udział eutektyki jest stały, niezależny od składu stopu: N

177.    Udział eutektyki zmienia się ze zmianą składu stopu: T

178.    Udział faz w eutektyce jest stały, niezależny od składu stopu: T

179.    Układy z perytektyką tworzą pierwiastki, które różnią się nieznacznie temperaturą topnienia: N

180.    Ulepszaniem cieplnym nazywamy połączenie operacji hartowania i wysokiego lub średniego odpuszczania: T

181.    W trakcie przemiany martenzytycznej powstają naprężenia ściskające hamujące przemianę spowodowane większą objętością właściwą martenzytu niż austenitu: T

182.    W zależności od rodzaju przemian rozróżnia się hartowanie niskie, średnie i wysokie: N

183.    Wartość temperatur początku (Ms) i końca (Mf) przemiany martenzytycznej zależą od temperatury austenitu: N

184.    Wartość temperatur początku (Ms) i końca (Mf) przemiany martenzytycznej zależą od zawartości węgla w stopie: T

185.    Warunkiem otrzymania struktury martenzytycznej jest chłodzenie z szybkością większą od krytycznej: T

186.    Warunkiem zajścia przemiany martenzytycznej jest oziębianie w zakresie temperatur od Ms do Mf: T

187.    Wiązanie atomowe może być spolaryzowane bądź kowalencyjne: N

188.    Wiązanie atomowe zwane inaczej kowalentnym występuje w cząstkach gazów dwuatomowych: T

189.    Wiązanie metaliczne ma energię pośrednią pomiędzy jonowym a atomowym: T

190.    Wiązanie metaliczne ma energie pośrednią pomiędzy jonowym a van der Waalsa: T

191.    Wiązanie metaliczne występuje między atomami metalu w skondensowanych stanach skupienia: T