1155788180

nowie. W wyniku kwerendy archiwalnej uzyskano ciekawe dokumenty odno-szqce się do powstania SN-ów i centralnego kierowania rozwojem tych zakładów, jak też materiał statystyczny dotyczqcy całokształtu zagadnienia.

Źródła do działalności wyższych szkół nauczycielskich sq przechowywane w Departamencie Studiów Uniwersyteckich, Ekonomicznych i Pedagogicz nych Ministerstwa Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki. Równie cenne materiały znajdujq się w Archiwum Ministerstwa Oświaty i Wychowania. Sq to przeważnie ,,notatki służbowe”, projekty wytycznych resortu oraz niektóre dane statystyczne.

Uzupełnienie kwerendy w zbiorach archiwalnych stanowiły liczne druki, wydane zarówno przez centralne, jak i lokalne ogniwa administracji szkolnej. Przede wszystkim należy tu wymienić akty normatywne publikowane w dziennikach urzędowych resortów oraz rozporzqdzenia wykonawcze kierowane do władz oświatowych i uczelni w ślad za wydanymi normatywami.

Szeroka problematyka kształcenia nauczycieli w latach burzliwych przemian w kraju, wydobycie specyficznych walorów poszczególnych typów szkół pedagogicznych, wymagały nie tylko opracowania kwestionariusza badawczego, ale także przyjęcia słusznej struktury ogólnej i kompozycji wewnętrznej pracy.

Całość podzielona została na cztery zasadnicze rozdziały, zawierajqce kolejno analizę kształcenia nauczycieli na poziomie średniej szkoły pedagogicznej, na poziomie półwyższym i wyższym zawodowym oraz przygotowanie nauczycieli systemem magisterskim w szkołach akademickich. Takie scalenie i uporzqdkowanie pokrewnych problemów było niezbędne w obliczu rozczłonkowania i rozproszenia organizacyjnego kształcenia nauczycieli dla poszczególnych typów szkół i szczebli programowych, jakie towarzyszyło nieodłącznie naszej 30-letniej praktyce szkolno-oświatowej. Idea ta została w pełni uwzględniona przy omawianiu dwu pierwszych poziomów kształcenia kadry nauczycielskiej, natomiast dwa pozostałe typy szkół pedagogicznych, mimo występowania w nich studiów zawodowych, ujęto według zasady instytucjonalnej. Odejście od jednolitej koncepcji konstrukcyjnej podyktowane zostało potrzebę ukazania, obok tradycyjnego modelu kształcenia uniwersyteckiego, ewolucji profilu organizacyjnego i programowego utworzonych po II wojnie światowej wyższych szkół pedagogicznych. Tak więc zamiast !qcz-nego potraktowania w jednym rozdziale samodzielnych wyższych szkół nauczycielskich oraz ich odmian, ta ostatnia forma edukacji kadr pedagogicznych na poziomie wyższym zawodowym omówiona została w rozdziałach traktujących o kształceniu nauczycieli w systemie uniwersyteckim i w wyższych szkołach pedagogicznych.

W dokonujqcych się zmianach strukturalnych i programowych zakładów kształcenia nauczycieli w Polsce i w świecie łatwo dostrzegalna byłe tendencja podnoszenia na coraz wyższy poziom edukacji nauczycieli, stałe podnoszenie ich kwalifikacji merytorycznych i dydaktyczno-wychowawczych.

12