117828873

wy, szczegółowszy, którejkolwiek z gałęzi wiedzy bez wywołania choćby jaknajmniejszego zamętu, a to dzięki użyciu n/anikoir dx i ir I n i/ <• h przy tworzeniu liczb klasyfikacyjnych.

W praktyce, dla uproszczenia pisowni i skrócenia liczb klasyfikacyjnych, odrzucono rozpoczynające je w zasadzie 0 z przecinkiem; wypisuje się je też pod rzekomą postacią liczb całkowitych.

Pierwsze dziesięć grup zatem przedstawiają się tak:

0.    Dzieła treści ogólnej-Bibljografja.

1.    Filozofja.

2.    Religja-Teologja.

3.    Nauki społeczne-Prawo.

4.    Filologja-Lingwistyka.

5.    Nauki przyrodnicze-Ścisłc.

6.    Nauki stosowane.

7.    Sztuki piękne.

8.    Literatura.

9.    Historja-Geografja.

W tych waiunkach przykład przytoczony wyżej: Optykę fizjologiczną, określamy liczbą 5357, przyczcm wszakże pamiętać potrzeba, iż w tej formie podawane w tablicach schematycznych liczby klasyfikacyjne w rzeczywistości są liczbami dziesiętnemu, i należy je w myśli poprzedzać zawsze zerem i przecinkiem. Przeważna część krytyk, przeciw układowi dziesiętnemu formułowanych, pochodzi właśnie z przeoczania powyższej zasady.

Zarzucano, dalej, układowi temu rzekomą konieczność ścisłego zawsze podziału na 10 części każdej z gałęzi nauk i każdego jej odłamu. W rzeczywistości jednakowe dziesięć grup, tworzonych przy każdym nowym podziale danej liczby klasyfikacyjnej, zawierać mogą, każda, więcej niż jedną rubrykę klasyfikacyjną, lub też częściowo nie zawierać żadnej; słaba zaś strona metody ogranicza się jedynie do tego, że na wypadek, gdy no-wo-wprowadzony poddział obejmuje więcej niż dziesięć rubryk, użyć należy dwóch nowych cyfr, zamiast jednej, dla określenia