117829005

1903), z wielkim pijetyzmem i umiejętnością dokonany przez bibljogra-fa (str. 27—53), obejmuje: druków samoistnych 9, utajonych w czasopismach poważnych, głównie w „Archiv t. sl. Philologie", w , ,Rozpra-wach“ naszej Akadetnji, w „Kwart. histor.“. w „Schlesiens Vorzeit“, w „Bibl. Warsz.“, „Ateneum" warsz.—227, wliczając już 12 wzmianek o pisarzach polskich na Lit. K. we wskrzeszonej encyklopedyi Erscha i Grubera. Pism samodzielnych jest w tej liczbie 100, recen-zyj 118, artykułów encyklopedycznych 12, opracowań wydawniczych osobnych 4 (Psałterz Floryański, text polski; Popliński: „Grammat. d. poln. Sprache"; Cegielski „Nauka poezyi")—234. Dwie pozostałe pozycje wypełniają:    „Studya literackie" (Poznań 1885; 398 str. 8-o)

i „Altpolnische Sprachdenkmiiler. Systematische Uebersicht, Wiirdi-gung u. Texte. Ein Beitrag z. slavischen Philologie" (Berlin 1886; 324 str. 8-o). W jęz. polskim jest pism 114, w niemieckim. 119 (przeważnie recenzje w „Arcliiv f. sl. Phil."), po łacinie 2 (o Heidensteinie i „Psalterii Elorianenis Partem Polonicam ad fidem codicis recensuit...“ Poznań 1883; LI i 248 str. 8-o), po czesku 1 („Nukolik dopisu Jindri-cha Minsterberskćho a syna jeho Jiiiho k Marketu, provdane knó/.nu Anhaltske"— „Casopis Musea Kralostvi Ceskć*ho w Praze“ 1882). We wszystkich tych pracach występuje N. jako lingwista, filolog, historyk literatury, paleograf, wyd. naukowy tekstów średniowiecznych, folklorysta, etnolog,—z przewagą na lingwistykę i historję literatury. Granitową podstawę dał zasłużony mąż badaniu i poznawaniu dalszemu pomników starodawnych języka, mowy i piśmiennictwa polskiego w swych ,,Sprachdenkmaler“, w przedmowie do wydania Psałterza, w licznych wiadomościach, sprawozdaniach i rozprawach w „Archie". Wydanie ich nanowo, choćby z powtórzeniem tych, które już weszły do niemieckich Pomników, jest obowiązkiem zarówno świata naukowego jak i księgarstwa polskiego. Wobec prawie zupełnego iuż wyczerpania „Studyów" nowe, pomnożone odtworzenie ich w druku stanowi równoległy z powyższym obowiązek: w wypełnieniu obu będzie najrzetelniejsze świadectwo, najwłaściwszy a trwały pomnik pracy i zasług.