117829768

Wstęp:

W 1988 roku w USA w Kalifornii coraz większą uwagę nakładano na zanieczyszczenia powietrza. W tym celu powołano Kalifornijską Radę ds. Zasobów Powietrza CA RB (California Air Resources Board), która zakładała wykorzystanie diagnostyki „ własnej” przez pojazd na jego pokładzie. Stąd określenie diagnostyka pokładowa - On Board Diagnosis - OBD. Dzięki tej diagnostyce usterka może być wykryta w miejscu jej powstania. Przepisy normujące taki sposób diagnozowania zostały zdefiniowane po raz pierwszy i nazwane standardem OBDI . Diagnostyka pokładowa tego standardu była obowiązkowa dla samochodów od roku modelowego 1988 ( nowe modele samochodów, które w danym roku zostały homologowane i tym samym dopuszczone do sprzedaży).

W ramach standardu OBD I została nakazana kontrola wszystkich układów samochodu, których praca ma wpływ na skład emitowanych spalin oraz które są połączone elektrycznie (chodzi o połączenie ze sterownikiem silnika lub zespołu napędowego). Kontrola ograniczała się tylko do rozpoznania nieprawidłowego działania. Wykryta usterka musiała być zapisana w pamięci kodów usterek sterownika. Informacja o nieprawidłowej pracy była sygnalizowana kontrolka, oznaczoną skrótem MIL (Malfunction Indicatior Light - Świetlny wskaźnik nieprawidłowego działania), zamontowaną na desce rozdzielczej samochodu. W ten sposób zapewniono możliwość prostej kontroli przez policję.

Rozwiązania szczegółowe, jak np.: miejsce montażu gniazdka diagnostycznego, protokół transmisji danych, przebieg wymiany danych (tzw. komunikacja) i inne zostały precyzyjnie określone i opisane przez organizację normalizacyjną SAE (Society of Automobile Engineers - Stowarzyszenie Inżynierów Techniki Samochodowej).

Dla samochodów od roku modelowego 1994, sprzedawanych w USA, obowiązkowa była już diagnostyka pokładowa standardu OBD II. Głównym celem diagnostyki pokładowej standardu OBD II jest minimalizacja emisji szkodliwych składników spalin przez samochody, dlatego też dla zrozumienia zasad pracy systemu niezbędna jest podstawowa wiedza o powstawaniu poszczególnych składników spalin oraz o rozwiązaniach technicznych, które wpływają na wielkość ich emisji. Począwszy od roku modelowego 1994 systemy diagnostyki pokładowej standardu OBD I były zastępowane układami standardu OBD II (dotyczy to samochodów fabrycznie nowych. Od dnia 1.01.1996 nie można było już starać się o zwolnienie z obowiązku wyposażenia samochodu w układ standardu OBD II lub odstępstwa od tego systemu. Wyposażenie w system standardu OBD II było obowiązkowe dla samochodów osobowych i lekkich samochodów użytkowych z silnikami ZI, a od roku modelowego 1996 - również dla takich samochodów z silnikami ZS. Systemy te były kontynuacją systemów standardu OBD I. Zaostrzeniu uległy kryteria diagnostyki wykonywanej w pojeździe oraz rozszerzył się jej zakres.

Europejskie odpowiedniki tych norm przygotowała Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna ISO (International Organization for Standardization). Przy tej okazji, Europejscy producenci samochodów przeforsowali przyjęcie normy ISO 141-2, wraz z taka definicją diagnostyki pokładowej, zgodnie z którą komunikacja sterowników z oprogramowaniem zgodnym ze standardem OBD II spełnia zarówno wymagania normy SAE J1830, jak i normy ISO 9141-2. Norma ISO 15031-3 została dopuszczona możliwość komunikacji za pośrednictwem sieci standardu CAN (Controller Area Network- Sieć Obszaru Sterownika).

3