1194638478

Kłamię czy nie kłamię — wykorzystanie

kryteriów wiarygodności Stellera do oceny zeznań świadków

Agnieszka Roszkowska

Cel

Zapoznanie się z treściowymi kryteriami trafności zeznania Stellera.

Założenia ogólnometodologiczne

Można stosować różne kryteria (U. Undeutscha (1982), F. Arntzena (1989), M. Stellera (1992)), pozwalające odróżnić zeznania prawdziwe od fałszywych. Ocena wiarygodności zeznania opiera się na analizie, które kryteria i w jakim zakresie zostały spełnione. Procedura diagnostyczna, reprezentowana przez M. Stellera i innych (1992) (por. Skowroński, 2001), zawiera dziewiętnaście kryteriów zeznań podzielonych na grupy: ogólne, szczegółowe oraz motywacyjne. Uznanie określonego kryterium jako obecnego w zeznaniu możliwe jest po szczegółowej analizie jakościowej całości protokołu zeznania. Metoda ta określa zwięzłą, czytelną, a jednocześnie przydatną procedurę postępowania w ocenie wiarygodności psychologicznej zeznań świadków, zwłaszcza dzieci (zoh. Skowroński, 2001).