J. Kucharewicz: Adaptacja wzroku. 23
oświetlonym, sam będąc w ciemności, nie ma powodów do kwestionowania prawidłowości zeznań (Gruza, 1995, s. 55).
1. Przed rozpoczęciem badania eksperymentator powinien dokładnie zapoznać się ze wszystkimi uwagami dotyczącymi eksperymentu (patrz przypisy) oraz ze schematem rozmieszczenia pomieszczeń (załącznik 1), w których badanie będzie przebiegało.
2. Podczas eksperymentu należy korzystać z dwóch przylegających do siebie pomieszczeń (patrz załącznik 1). Pierwsze z nich (znajdujące się bliżej eksperymentatora) musi być dobrze oświetlone. W drugim („dalszym”) pomieszczeniu powinna panować ciemność (okna należy zasłonić roletami, żaluzjami itp.). Na środku (w centralnej części) każdego pomieszczenia powinien znajdować się stolik (biurko).
3. W badaniu powinna wziąć udział grupa 40 osób, podzielona na rów-noliczne zespoły. Osoby biorące udział w eksperymencie są badane osobno. Podczas trwania eksperymentu osoby badane nie powinny się z sobą kontaktować.
4. Podczas trwania badania osoby badane nie mogą dotykać prezentowanych przedmiotów!
Biały gładki (bez nadruku, obrazka itp.) szklany kubek z uszkiem. Długopis w czerwonej plastikowej obudowie. Niebieski drewniany ołówek. Stoper.
Grupa I. Eksperymentator umieszcza długopis oraz ołówek w kubku, który następnie stawia na stoliku (biurku) znajdującym się w oświetlonym pomieszczeniu. Prosi osobę badaną o wejście do oświetlonego pomieszczenia i obserwowanie — przez 60 sekund — przedmiotów znajdujących się na stoliku (biurku). Po upływie wyznaczonego czasu osoba badana opuszcza pomieszczenie1. Następnie eksperymentator prosi każdą z osób
Osoba badana nie ma możliwości powrotu do pomieszczenia w celu ponownej obserwacji przedmiotów. Uwaga ta dotyczy badanych należących do wszystkich grup