1194639577

662

I

\

Rys. 8. Rozmieszczenie jąder ³⁴C1 i ¹³N w zależności od głębokości w zatrzymujących foliach Al. Na osi rzędnych odłożona jest względna wydajność Y powstających jąder ¹⁴C1 i ¹³N, na osi

odciętych grubość warstwy Al w fi

kich. [30—35], oraz rozkłady kątowe mierzone dla tak niskiej [35—40] jak i wysokiej energii jonów padających [34, 41—44].

Reakcje przejścia In i 1 p posiadają już kilka dobrze ustalonych własności, takich jak zależność przekroju czynnego od energii jonów padających, zależność od ciepła reakcji Q oraz od Z jądra tarczy.

W dalszej części tegoż rozdziału omówione będą funkcje wzbudzenia dotychczas badanych reakcji przejścia pojedynczych nukleonów oraz rozkłady kątowe produktów tego typu reakcji.

3. 1. Funkcje wzbudzenia

Głównymi parametrami, od których zależy przebieg funkcji wzbudzenia są: wysokość bariery kidombowskiej E_CB, energia cząstki padającej E, ciepło reakcji Q oraz struktura zderzających się ze sobą jąder. W celu porównania przebiegu funkcji wzbudzenia dla różnych badanych jąder wygodnie jest przedstawić je w zależności od pewnego parametru energii E* E_CM E_CIi + Q. E_cm jest energią cząstki padającej w układzie środka mas. Przedstawienie funkcji wzbudzenia w takiej zależności było po raz pierwszy zaproponowane w pracy [32]. Parametr E* określa energię jaką posiadają obydwa kolidujące ze sobą jądra w bezpośredni moment po zajściu reakcji. Oczywistym jest że zakłada się przy tym klasyczny obraz zjawiska z pominięciem mechanizmu reakcji oraz kwantowo-mechanicznego charakteru samego procesu przejścia nukleonu. Przedstawienie funkcji wzbudzenia w zależności od parametru E* nosi często nazwę krzywych uniwersalnych.