1213014939

3

przeto w nadziei, ze poruszamy kwestyą na czasie będącą, przystępujemy do szczegółowego jej omówienia.

n.

Zastosowanie blachy falistej żelaznej nic jest bynajmniej rzeczą nową, lecz podległo ono zmianie o tyle, ze kiedy dawniej blachy tej używano przeważnie jako pokrycie dachowe, teraz przybiera ona coraz więcej charakter części konstrukcyjnej.

Olbrzymie hale dworców kolejowych w Anglii, kryto juz nieomal przed trzydziestu laty szkłem i blacha falista, jak np. zbudowany w latach 1851 — 1853 dworzec King Cross kolei Great Northern w Londynie lub dworzec centralny w Birmingham wykonany w r. 1853 —1855; blachy jednak w taflach 2 m. długich a o,8o m. szerokich stanowiły tylko pokrycie dachu na odpowiedniem wiązaniu, a z ich znacznej wytrzymałości względnej, korzystano chyba o tyle, ze odstępy między krokwiami, rowmające się długości tafli, nakryto wprost blachą, bez jakiejkolwiek substrukcyi.

W taki tez sam sposób użyto po raz pierwszy blachy falistej żelaznej, z Anglii sprowadzonej, w latach 1846—1849 w Berlime celem pokrycia młynów królewskich, podczas kiedy wkrótce potem, bo juz w r.

1851 suszarnię w Hermannshiitte pod Hordę w Westfalii, mającą rozpiętości około 14 m., zadaszono blachą falistą w formie odcinka koła wygiętą a w kierunku cięciwy odpowiedniem ankrowaniem w kształcie nadanym utrzymaną, przez co równocześnie i pokrycie i wiązanie dachu stanowiła.

Zdaje się jednak, ze takie proste i naturalne użycie blachy, nie znalazło wówczas warunków dalszego rozwoju, bo chociaż liczne w ten sposób pokrywano dachy, długie jednak upłynęły lata bez siadu jakiegokolwiek w tej mierze postępu i dopiero niedawno — od r. 1876 począwszy—zaczęto wyrabiać i zastosowywac blachę falistą z drobną na pozór zmiana rozmiarów, nadano bowiem pojedynczej fali wyzszą wysokosc aniżeli szerokość, przez co pomiędzy grzbietem a dnem fali utworzyła się częsc prosta aa, fungująca jako zwy

kła I belka i powtarzająca się w każdej fali — licząc do takowej jeden grzbiet i jedno dno — dw^ra razy.

Zmiana ta podniosła naturalnie w wysokim stopniu moment bezw ładnosci a więc i wytrzymałość blachy, a tern samem nadała jej wszystkie cechy pierwiastka konstrukcyjnego, podczas gdy równocześnie ciągłosc powierzchni stanowi znakomity przymiot korzystnie wyzyskać się daiacy, jako sufit, dach, pokład i t. d.

Celem obliczenia momentu bezwładności jednej fali, wyobraźmy sobie takową nie otwartą jak w^r fig. a, ale zamkniętą jak vV fig. b_y a odciągnąwszy od mo-

!    fig-    fig- b-

mentu bezwładności całej powierzchni, moment bezwładności powierzchni pierścieniem otoczonej, otrzymamy żądany wynik.

Jeżeli oznacza:

średnicę zewmętrzną pierścienia, d średnicę wewmętrzną pierścienia,

71

f — D‘ — d'¹) pow-ierzchnię półpierscienia,

O

_    2    (m — d* \ odległość osi ciężkości pół-

3n j />- — d- j pierścienia od średnicy,

h wysokosc części prostej fali,

/₍₎ moment bezwładności półpierscienia względem średnicy,

/, moment bezwładności półpierscienia względem osi ciężkości,

f₂ moment bezwładności obydwóch części prostych // względem osi XV,

T moment bezwładności całej fali względem osi XV, natenczas wypada:

0 t - 2 (f, + (h + zy f + f,)

a wstawiwszy wartość:

f — /    _ ^2 r

i wykonawszy zaznaczone potęgowanie otrzymamy:

2) T — 2 (ł_{) -f- /#- f -f- 2hz /* -f-    a ponieważ

<1

7T

2.64 h (!)

— d ) i prócz tego d) ^h-

- (O d)