1257951392

26

3.2.3. Kryteria energetyczne

Kryteria energetyczne omówione m.in. w [133, 134] zakładają, że o przejściu materiału w stan krytyczny decyduje pewna funkcja energii dyssypowa-nej E_d i akumulowanej E_a

f(E_d, E_a) = const    (3.19)

bądź też funkcja energii dyssypowanej i energii odkształcenia postaciowego <|>

f(E_d, (J>) = D    (3.20)

Inne postacie tego kryterium zakładają, że o zniszczeniu decyduje funkcja energii dyssypowanej i intensywności naprężenia

f(E_d, Ci) = K

gdzie:

E_d — Gy £ij

(3.21)

(3.22)

2(1+ v)

(3.24)

a_io - intensywność naprężeń w stanie natychmiastowym (t = 0),

D, K - stałe materiałowe.

Kryterium (3.21) nosi nazwę kryterium bariery dyssypacji i może być zapisane jako [134]

(3.25)

gdzie: (3 - stała materiałowa.

Jeżeli pełzanie opiszemy równaniem Nortona, to możemy zapisać:

(3.26)

a dalej

a^{!n + 1)}] dt

l/p

1

(3.27)

Nie uwzględniając redystrybucji naprężeń, czyli przyjmując = const, otrzymamy następujące wyrażenie na określenie czasu zniszczenia:

^Lz - bd

(3.28)

W przypadku uwzględnienia wpływu energii dyssypowanej i odkształcenia postaciowego kryterium zniszczenia możemy zapisać [133]

(3.29)

a czas zniszczenia obliczyć z zależności

^z- do ^—

(n+2)D^1/q

B

(2/q - n - 1) 10

(3.30)

gdzie: q - stała.

Energię dyssypowaną wykorzystano również do zdefiniowania tak zwanego niszczącego naprężenia reprezentatywnego Or, czyli naprężenia, które w jednoosiowej próbce wywoła zniszczenie w czasie równym czasowi zniszczenia danej konstrukcji o objętości V [83,84].

Przy uwzględnieniu opisu procesu zniszczenia równaniami Rabotnowa-Ka-czanowa naprężenie reprezentatywne ma postać:

Or = ET^1/n

1/2

(3.31)

natomiast czas krytyczny obliczymy z zależności