Profesorowi Stefanowi Śledzińskiemu, z którego inicjatywy podjęte zostały po wojnie pierwsze prace badawcze w dziedzinie psychologii muzyki na terenie PWSM i COPSA, dziękuję za życzliwe poparcie projektu tych badań i przychylną ocenę ich społecznej użyteczności, która umożliwiła ich kontynuację w Zakładzie Prakseologii PAN po likwidacji Pracowni Psychometrycznej.
Profesorowi Janowi Zieleniewskiemu i docentowi Witoldowi Kieżuniowi, kierownikom Zakładu Prakseologii PAN, dziękuję za zaufanie i umożliwienie mi zakończenia tej pracy w ramach obowiązków służbowych pracownika zakładu.
Chciałabym również wyrazić uznanie i wdzięczność Pani mgr Marii Motylińskiej matematycz-ce i programistce, która przez cały czas dzielnie towarzyszyła wszystkim naszym zmaganiom z opracowaniem i analizą materiałów nastręczających poważne trudności ze względu na różnorodność badanych zmiennych, ich niejednorodność i stosunkowo bardzo małe liczebności badanych grup oraz nierzetelność kryteriów. Z niezwykłą dokładnością i wnikliwością dokonywała ona większości żmudnych analiz statystycznych zebranych materiałów, nie szczędząc czasu i wysiłku na wielostronną kontrolę wyników.
Słowa uznania należą się również całemu zespołowi psychologów, którzy brali udział w prowadzeniu badań testowych, szczególnie Paniom mgr Kalinie Statkiewiczowej, mgr Izabeli Pace-wicz i mgr Elżbiecie Chmielewskiej, uczestniczących w niezmiernie żmudnej i czasochłonnej pracy nad zbieraniem ocen szkolnych i opinii pedagogicznych o badanych uczniach i studentach szkół muzycznych.
Warszawa 1971
Maria Manturzewska