1313878513

występuje w niższych częściach profilu glebowego. Ze poziomu C powstają wyżej leżące poziomy genetyczne.

Do warstwy C włączone są osady, saprofity, nieskonsolidowane skały podłoża lub inne materiały geologiczne (także silnie zwietrzałe skały lite), które zwykle są niescementowane i wykazują małą lub średnią podatność na rozkruszanie. Pewne gleby wytworzyły się z materiałów silnie zwietrzałych. Jeśli taki materiał nie spełnia kryteriów charakterystycznych dla właściwości poziomów A, E lub B, to określa się go jako poziom C. Symbolem C oznacza się również osady wykazujące niepedogeniczną akumulację krzemionki lub gipsu, bądź soli łatwiej rozpuszczalnych w zimnej wodzie niż gips także wtedy, gdy są stwardniałe. Jeśli jednak warstwy stwardniałe wykazują ewidentny wpływ procesów pedogenicznych, określane są jako poziom B.

G - poziom glejowy. Jest to poziom mineralny wykazujący cechy silnej lub całkowitej redukcji zachodzącej w warunkach anaerobowych (beztlenowych). Niedobór tlenu wywołany jest nadmiernym uwilgotnieniem. Redukcji ulegają przede wszystkim związki żelaza i manganu. Żelazo z plus trzeciego stopnia utlenienia (Fe⁺³) ulega redukcji na plus drugi stopień utlenienia (Fe⁺²). Z kolei obecnością zredukowanych związków żelaza i manganu wpływa na charakterystyczną barwę poziomu glejowego, która zwykle jest stalowoszara z odcieniem zielonym lub niebieskim. Poziom G nie wykazuje cech diagnostycznych poziomów A, E lub B.

M - poziom murszowy. Jest to poziom organiczny wytworzony w procesie tlenowego przeobrażenia pierwotnego utworu organicznego (torfu, gytii, mułu) po odwodnieniu złoża. Powstaje więc w glebach, w których po obniżeniu poziomu wód gruntowych następuje specyficzne przetwarzanie i ubytek substancji organicznej w górnej części profilu. Zbudowany jest ze zhumifikowanej i przetworzonej w procesie pedoturbacji masy organicznej, w której trudno zidentyfikować materiał wyjściowy, bowiem nie przekracza on 15% objętości poziomu. Ma barwę czarną lub czarnobrązową. Wykazuje strukturę agregatową: ziarnistą, płytkową, foremnowielościenną lub najczęściej angularną lub pryzmatyczną.

W początkowym stadium murszenia utworów organicznych (np. torfów) wykształca się poziom M1, nie przekraczający zwykle miąższości 20cm. Zawarta jest w nim główna część masy korzeniowej darni. Substancja organiczna występująca w poziomie Ml posiada tendencję do zgruźlenia. W profilach gleb o zaawansowanym procesie murszenia pod poziomem Ml wykształca się poziom M2, którego miąższość