1313878530

Zwykle zawartość substancji organicznej waha się od ułamków procenta do 10%, a w większości gleb wykorzystywanych pod uprawy rolnicze od 1 do 2%. Na ogół miąższość poziomu próchnicznego waha się od kilku do kilkunastu centymetrów, w glebach użytkowanych rolniczo wynosi 25 cm. Poziom ten odznacza się ciemnym zabarwieniem (od barwy jasnoszarej do czarnej). Barwa jego jest ciemniejsza od niżej leżących poziomów i jest uzależniona od zawartości próchnicy - im próchnicy więcej tym ciemniejsze zabarwienie poziomu A.

W warunkach zbiorowisk leśnych poziom A najczęściej wystękuje poniżej organicznej warstwy O, natomiast jeśli jest poddany użytkowaniu rolniczemu znajduje się przy powierzchni gleby. Warunkiem do wyznaczenia poziomu A jest wyraźna akumulacje próchnicy, choć poziom ten może obok cech poziomu próchnicznego posiadać cechy poziomów E lub B. Natomiast świeże aluwia na powierzchni gleby lub nawiewane piaski wydmowe zachowujące strukturę materiałów macierzystych nie mogą być zaliczane do tego poziomu.

E - poziom wymywania (eluwialny). Jest to poziom mineralny, którego główną cechą jest utrata frakcji ilastej, próchnicy, związków żelaza, glinu lub kombinacji tych materiałów. Poziom ten wykazuje całkowitą utratę lub większość pierwotnej struktury materiału macierzystego.

Jeśli poziom E występuje w profilu glebowym to leży blisko powierzchni gleby pod poziomem O lub A i zalega na poziomie B. Poziom ten obejmuje strefę wymywania, powstającą przede wszystkim na skutek działania zakwaszonych roztworów glebowych przesiąkających w głąb profilu. Zawiera mniej materii organicznej niż poziomy leżące powyżej (A i/lub O) oraz mniej półtoratlenków (tj. tlenków i wodorotlenków Fe i Al) lub frakcji ilastej niż poziom B zalegający bezpośrednio pod nim. Od poziomu B różni się ponadto większą jasnością, mniejszym nasyceniem barwą lub obiema tymi właściwościami, a ponadto grubszym uziarnieniem lub kombinacją tych cech. Poziomu E ma zdecydowanie jaśniejsze zabarwienie niż poziomy sąsiednie. Zabarwienie jego jest popielate (jasnoszare), czasami nawet białe. Barwa najczęściej pochodzi od krzemionki, która powstaje w wyniku chemicznego wietrzenia glino krzemiano w lub od ziaren kwarcu pozbawionych żelazistych lub próchnicznych otoczek koloidalnych. Najbardziej charakterystyczne poziomy eluwialne występują w glebach bielicoziemnych. W niektórych glebach barwa tego poziomu odpowiada zabarwieniu ziaren piasku i pyłu, ale w wielu glebach zachowane powłoczki tlenków żelaza lub innych związków maskują barwę pierwotnych cząstek.