1468551346

Fot. 16. Budynek hal technologicznych w stanie surowym

Szefem powstającej administracji Instytutu był mgr Jan Podgórski, a od 1950 r. mgr Jan Buczkowski. Sekretariat dyrekcji Instytutu prowadziła p. Paulina Sokołowska.

Pieczę nad nową siedzibą Instytutu w Gliwicach przy ul. BI Czesława 16/18 sprawowało trzech portierów, którymi byli starzy mieszkańcy Gliwic, p.p. Poloczek, Kalinka i Opitz. Kierowcami byli p.p. Jan Gruszczyński i Bolesław Badura.

W r. 1949powstało w Instytucie Spawalnictwa Koło Zakładowe SIMP.

Przygotowywanie kadry pracowników naukowo-badawczych rozpoczęto w latach 1948-49. Doinż. Emila Macalika i inż. Stefana Spychalskiego przybył z Poznania inż. Lucjan Grzegórski. Zaangażowano również kolejno kilku absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, Politechniki Śląskiej w Gliwicach i Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Poznaniu, którzy wykonując swe prace dyplomowe stawiali pierwsze kroki w badaniach w dziedzinie spawalnictwa. Jeszcze w 1948 r. ukończył pracę dyplomową i uzyskał stopień inżyniera mechanika p. Stanisław Bryś. W r. 1949 stopień magistra inżyniera metalurga uzyskali p.p. Zdzisław Szczeciński i Jan Węgrzyn. Spoza Gliwic zaangażowano mgr. Jana Angresa i inż. Zbigniewa Pufala. Stopień magistra inżyniera metalurga w r. 1950 uzyskali p.p. Kazimierz Żurawik, Władysław Witek i/Marian Hyla. W r. 1951 do kadry inżynierskiej Instytutu Spawalnictwa dołączyli po wykonaniu prac dyplomowych w Instytucie p.p. Karol Śniegoń, Tadeusz Robakowski i Mieczysław Sikora.

W czerwcu 1951 r. ukończono rozpoczętą w 1949 r. budowę 3 hal technologiczno-labo-ratoryjnych. Instytut dysponował teraz pomieszczeniami o łącznej powierzchni ok. 5.000 m².

iuj£s