Za pierwszą datę w historii Instytutu Spawalnictwa można uznać 26 marca 1945 roku. W dniu tym przybył do Katowic z Warszawy inż. Bolesław Szupp z pismem Ministerstwa Przemysłu - Departament Chemiczny upoważniającym go do zorganizowania szkoły spawania w Śląskich Technicznych Zakładach Naukowych, przy wykorzystaniu wyposażenia pozostałego po działającym tam w czasie okupacji niemieckiej„Schweisstechnische Lehr- und Versuchsanstalt".
Upoważnienie swoje inż. B. Szupp przedstawił w Departamencie Kadr i Szkolnictwa Zawodowego mieszczącym się w Katowicach przy ul. Lompy 14. Okazało się, że Departament ten prowadzi już rozmowy w sprawie zorganizowania kształcenia spawaczy z inż. Józefem Pilarczykiem, który w łatach 30-tych był organizatorem i kierownikiem wytwórni elektrod spawalniczych w Hucie Baildon w Katomcach. W wyniku spotkania inż. B. Szuppa i inż. J. Pilarczyka wdniu 27 marca 1945r. ustalono, że inż. Szupp obejmie stanowisko dyrektora szkoły spawania i kierownika oddziału kształcącego spawaczy gazowych, a inż. Pilarczyk stanowisko zastępcy dyrektora i kierownika oddziału kształcącego spawaczy łukowych. Już w tych rozmowach musiał się skrystalizować zamiar wyjścia poza skromny zakres szkolenia spawaczy i podjęcia w dziedzinie spawalnictwa działalności naukowo-technicznej, gdyż oficjalny dokument z dnia 28 marca 1945 r. upoważniający ze strony Ministerstwa Przemysłu inż. inż. B. Szuppa i J. Pilarczyka do konkretnych działań brzmiał jak następuje:
„ Upoważniam ob. inż. Szuppa Bolesława oraz w jego zastępstwie ob. inż. Pilarczyka Józefa do objęcia z ramienia Departamentu Kadr sprzętu i urządzeń pozostałych po Schweisstechnische Lehr-und Versuchsanstalt na terenie Śląskich Technicznych Zakładów Naukowych w Katowicach celem zabezpieczenia, urządzenia kursów spawania oraz rozpoczęcia prac związanych z organizacją Instytutu Spawalniczego.
Dyrektor Departamentu Kadr (-) inż. J. Pomorski"