1484605884

Kształtowanie poziomu grafomotorycznego dzieci leworęcznych

Problem leworęczności budzi żywe zainteresowanie już od wielu lat. Kiedyś bycie leworęcznym oznaczało „bycie gorszym", uważano to za swego rodzaju anomalię, a w rzeczywistości leworęczność to po prostu rzadki przypadek, czasem stanowiący dla dziecka pewne trudności.

Dziecko leworęczne nie wymaga żadnego leczenia, brak jednak jakichkolwiek zaburzeń nie świadczy o braku problemów.

Istota asymetrii funkcjonalnej

Asymetria funkcjonalna dotyczy szeregu czynności i ich specjalizacji, a więc tego, w jaki sposób człowiek posługuje się swoimi kończynami oraz organami zmysłów. Wyraża się to tym, że jeden z dwóch parzystych organów dominuje, drugi zaś stanowi rolę pomocniczą. Zjawisko przewagi jednej strony ciała, bądź tylko jednej części ciała nad drugą znajdującą się po stronie przeciwnej nazywamy lateralizacją.

Zaburzenia lateralizacji

Za typowy uważa się taki rodzaj przewagi, kiedy ręka prawa dominuje nad lewą. Większa sprawność jednej strony ciała nie ogranicza się tylko do pracy rąk, ale też do pracy nóg, ruchów tułowia oraz pracy niektórych parzystych narządów zmysłów. Podobnie więc jak o praworęczności i leworęczności możemy też mówić o prawonożności i lewonożności, jak również o prawooczności i lewooczności.

Lateralizacja jest ściśle związana z dominowaniem jednej z półkul mózgowych. Wynika więc z tego, że praworęczność, prawooczność i prawonożność świadczy o dominacji lewej półkuli mózgu, zaś leworęczność, lewonożność i lewooczność jest wynikiem dominacji prawej półkuli mózgu.

Przewagę prawej reki, nogi i oka określamy mianem lateralizacji prawostronnej jednorodnej. Przewaga natomiast lewej ręki, oka i nogi to lateralizacja lewostronna jednorodna. Oprócz lateralizacji jednorodnej, zdarzają się również przypadki dominacji niejednorodnej nazywanej skrzyżowaną, która przejawia się przewagą narządów ruchu i zmysłu, ale nie po tej samej stronie ciała. Oznacza to, że możemy mieć do czynienia np. z dzieckiem leworęcznym, lewonożnym i prawoocznym. Sytuacja jest natomiast bardziej skomplikowana w przypadku dziecka o lateralizacji nieustalonej inaczej zwanej słabą. Jest to również lateralizacja niejednorodna, która występuje w przypadku braku dominacji poszczególnych narządów ruchu i zmysłu. Tak dzieje się np. w oburęczności. Świadczy to o niewykształceniu się dominacji jednej z półkul mózgowych, co może być rezultatem opóźnionego dojrzewania centralnego układu nerwowego i zwolnionego procesu lateralizacji

1