1492316963

4. MATERIAŁ NAUCZANIA

4.1.    Ogólna charakterystyka drukowania wklęsłego

4.1.1.    Materiał nauczania

Drukowanie wklęsłe (wgłębne) jest jedną (obok drukowania wypukłego, płaskiego i sitodruku) z trzech podstawowych technik drukowania. Stosuje się ją zarówno w grafice warsztatowej, jak i poligrafii.

Jest to technika, w której wgłębne elementy drukujące formy cylindrycznej lub płaskiej znajdują się poniżej elementów niedrukujących. Proces drukowania polega na nałożeniu farby drukarskiej na całą powierzchnię formy, a następnie usunięcie jej za pomocą noża zgarniającego (rakla) z wyższych, niedrukujących elementów formy. Farba pozostaje tylko w niższych, drukujących (tzw. kałamarzykach) elementach formy, skąd przez silny docisk cylindra drukowego zostaje przeniesiona na zadrukowywane podłoże.

Rys. 1. Drukowanie wklęsłe: 1 - forma drukowa, 2 - zadrukowywane podłoże, 3 - farba drukarska, 4 - cylinder dociskowy [4, s. 12]

Obraz (zadrukowywanym materiale) jest tworzony przez farbę drukarską znajdującą się w zagłębieniach formy drukowej. W technice tej trzeba pamiętać, że otrzymujemy obraz odwrócony. Strzałka skierowana na formie w prawo po odbiciu na papierze będzie zwrócona w lewo (i odwrotnie).

Rozróżniamy dwie techniki drukowania wklęsłego. Przy wklęsłodruku tzw. „mokrym”, papier w procesie drukowania zostaje wstępnie nawilżony, przez co staje się bardziej miękki i przez docisk głębiej wnika we wgłębne elementy drukujące formy cylindra. Po wysuszeniu niestety kurczy się, zmniejszając jednocześnie rysunek. Zdarza się, że banknoty o identycznym rysunku drukowane „na mokro” mają różne wymiary, jest to spowodowane użyciem do druku papieru o różnej kurczliwości.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego"

7