Podział maszyn drukujących
Każdą maszynę drukującą wklęsłodrukową można scharakteryzować przez parametry określające jej możliwości, np.:
- formę zadrukowywanego materiału (arkusze, zwoje, kształtka),
- sposób przenoszenia farby (bezpośredni, pośredni),
- budowę zespołu drukującego,
- liczbę drukowanych kolorów (maszyny jednokolorowe, wielokolorowe),
- drukowania jedno- i/lub dwustronnego,
- prędkość drukowania (liczba drukowanych odbitek na godzinę),
- procesy dodatkowe (lakierowanie, suszenie itp.),
- stopień automatyzacji.
Nowością na rynku poligraficznym są tzw. maszyny kombinowane, np. wklęsłodrukowo--fleksograficzne. W maszynach tych ilustracja lub motywy wielokolorowe mogą być drukowane techniką rotograwiurową, zaś tekst techniką fleksograficzną. Rozwiązanie to pozwala uzyskać odbitki o bardzo wysokiej jakości (rotograwiura) przy jednoczesnym ograniczeniu kosztów drukowania (fleksografia).
Schemat takiej maszyny przedstawiony jest na rysunku poniżej.
zespól fleksograficzny -m-«. zespól suszący zespól rotograwiurowy
Rys. 3. Zespoły rotograwiurowy i fleksograficzny: 1 - grzałki, 2 - dmuchawki, 3 - cylinder formowy,
4 - cylinder dociskowy, 5 - rakiel komorowy [3, s. 223]
Budowa maszyn arkuszowych
Arkuszowe maszyny wklęsłodrukowe są zbudowane z następujących zespołów i mechanizmów:
- zespołu drukującego,
- zespołu zasilającego arkuszami (samonakładak strumieniowy),
- zespołu farbowego do farb rzadkich,
- urządzenia odbierającego arkusze,
- urządzenia suszącego i odprowadzającego pary rozpuszczalnika,
- urządzeń sterujących, zabezpieczających i kontrolnych.
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego"