Obrabiarka jako maszyna robocza technologiczna stanowi zespół mechanizmów, których konstrukcja i spełniane funkcje zależą od przeznaczenia produkcyjnego oraz od stopnia automatyzacji i wyposażenia obrabiarki.
Pod względem funkcjonalnym można wyróżnić w obrabiarce szereg zespołów, które są przeznaczone do wykonywania określonych zadań w ramach procesu roboczego obrabiarki.
Do zespołów funkcjonalnych obrabiarki należą:
- zespoły robocze, których zadaniem jest wykonywanie podstawowych ruchów obrabiarki,
- korpusy, których zadaniem jest usytuowanie przestrzenne zespołów roboczych i powiązanie ich w jedną całość konstrukcyjną,
- zespoły napędowe, których zadaniem jest przeniesienie ruchu ze źródła napędu do zespołów roboczych obrabiarki,
- silniki elektryczne, które stanowią źródło energii mechanicznej dla zespołów napędowych,
- uchwyty, które są przeznaczone do łączenia (mocowania) narzędzi oraz przedmiotów obrabianych z zespołami roboczymi,
- zespoły i elementy sterowania, które służą do ręcznego lub automatycznego sterowania pracą obrabiarki,
- mechanizmy i elementy nastawcze i pomiarowe, których zadaniem jest ustalanie i pomiar położenia narzędzi względem przedmiotu obrabianego, urządzenia smarujące, chłodzące, usuwające wióry itp.
Czynnikami, które decydująco wpływają na układ konstrukcyjny obrabiarki, są liczba i rodzaj ruchów podstawowych oraz kierunki i drogi przemieszczanych zespołów roboczych.
Każdą obrabiarkę, jako układ konstrukcyjny, można usytuować w układzie osi współrzędnych prostokątnych X, Y, Z, z którymi wiąże się kierunki ruchów prostoliniowych oraz osie ruchów obrotowych.
Rys. 2. Oznaczenia schematyczne i szkice przestrzenne zespołów roboczych; a) jednowspółrzędnościowego, b) dwuwspółrzędnościowego, c, f) trzywspółrzędnościowego, d) jednowspółrzędnościowego z wrzecionem roboczym, e) dwuwspółrzędnościowego z obrotnicą stołu [6].
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego"
12