1588093691

Nieregularna sieć trójkątów powstaje głownie jako efekt bezpośrednich pomiarów terenowych, gdzie cały zakres opracowania zapełnia się trójkątami opartymi o punkty pomiarowe.

Ponieważ w tych modelach wykorzystywane są wszystkie punkty charakterystyczne model jest stosunkowo dokładny. Do tworzenia siatki trójkątów najczęściej wykorzystywana jest triangulacja Delaunay'a.

Trójkąty tworzone są w ten sposób aby żaden z punktów nie należących do niego nie był położony wewnątrz okręgu opisanego na trójkącie.

Istotą TIN jest np. przechowywanie oryginalnych danych pomiarowych podczas gdy w modelu GRID wysokości w punktach węzłowych przeważnie są już interpolowane.

Tworzenie NMT

Dane do stworzenia numerycznego modelu terenu uzyskiwane są przede wszystkim z trzech źródeł:

•    pomiarów bezpośrednich,

•    pomiary fotogrametryczne,

•    digitalizacji istniejących map.

Niekiedy wykorzystuje się również altimetrię radarową lub laserową, dla modeli geologicznych wiercenia lub pomiary sejsmiczne.

Bezpośrednie pomiary terenowe

Pomiary bezpośrednie charakteryzują się wysoką dokładnością, a punkty wysokościowe (pikiety) w łatwy sposób są wprowadzane do systemów informatycznych.

Pomiary te są jednak pracochłonne i kosztowne.

Na ich podstawie otrzymuje się model nieregularny.

Przy pozyskiwaniu punktów należy zwracać uwagę na to, by dobrze charakteryzowały powierzchnię terenu.

Pomiary fotogrametryczne

Za pomocą instrumentów fotogrametrycznych lub zaawansowanych programów komputerowych możliwe jest automatyczne pozyskiwanie wysokości na zbudowanym modelu.

Najczęściej wysokości są pozyskiwane na siatce prostokątów lub kwadratów.

Ponieważ w ten sposób pozyskiwane wysokości nie oddają w pełni złożoności form terenowych można zastosować automatyczne zagęszczanie siatki przy dużych zmianach wysokości.

Przy interwencji operatora możliwe jest pozyskiwanie linii strukturalnych.

•    Próbkowanie regularne:

Może być wykonywane jako profile lub w siatce kwadratów (grid).

Zaletą jest możliwość całkowitego zautomatyzowania pozyskiwania wysokości.

Wadami jest ograniczenie do terenów o małych zmianach wysokości.

Liczba pozyskanych punktów jest nieadekwatna do terenu: na terenach płaskich zbyt duża i za mała na terenach pofałdowanych.

Metoda generuje zbyt dużą liczbę punktów, ponieważ gęstość siatki musi być mała, by uniknąć dużych błędów.

•    Próbkowanie progresywne:

Przy pozyskiwaniu wysokości dokonywana jest analiza i w zależności od zmian wysokości gęstość próbkowania ulega zmianie.

Zaletą jest operowanie na mniejszej liczbie punktów przy wyższej dokładności.

•    Próbkowanie selektywne. Pozyskuje się dodatkowo linie strukturalne.

W połączeniu z próbkowaniem progresywnym nosi nazwę próbkowania kompozytowego. Zaletą jest wyraźne poprawienie modelu terenu.