1588094238

zwane „tępe”, a w drugim „lepkie” końce. Oto przykład trawienia DNA dwoma enzymami restrykcyjnymi:

Enzym Smal rozpoznaje sekwencję: 5’CCCGGG3’ i pozostawia tępe końce:

..NNNNNCCCGGGNNNNN..    ..NNNNNCCC    GGGNNNNN..

I I I I I I I I I I I I I I I I Smal ->■ I I I I I I I I    I I I I I I I I

..NNNNNGGGCCCNNNNN..    ..NNNNNGGG    CCCNNNNN..

t

Enzym Xmal również rozpoznaje sekwencję: 5 CCCGGG3'. ale pozostawia lepkie końce:

4.

..NNNNNCCCGGGNNNNN..

I I I I I I I I I I I I I I I I

..NNNNNGGGCCCNNNNN.. t

. .NNNNNC    ⁵'CCGGGNNNNN. .

Xma\ ->    | | | | | I    I I I I I I

. . NNNNNGGGCC⁵'    CNNNNN. .

Enzymy Smal i Xmal rozpoznają tę samą sekwencję nukleotydową są więc izoschizomerami. Po przecięciu DNA enzymem Xmal odcinek jednoniciowy wystaje w kierunku 5’. Istnieją enzymy, które pozostawiają lepkie końce wysunięte w stronę 3’(np. enzym Pstl):

4-

. . NNNNNCTGCAGNNNNN. .    NNNNNCTGCA³'    GNNNNN. .

I I I I I I I I I I I I I I I I Pstl -> I I I I I I    I I I I I I

. .NNNNNGACGTCNNNNN. .    . .NNNNNG    ³'ACGTCNNNNN. .

t

Rodzaj pozostawianych końców jest istotny przy manipulacjach przeprowadzanych przy klonowaniu, np. przekształceniu końców lepkich w tępe przez fragment Klenowa polimerazy DNA.

Niektóre enzymy pozostawiają takie same lepkie końce, mimo że rozpoznają różne sekwencje DNA. Często stosowaną przy klonowaniu DNA parą takich enzymów jest Bamffl, który rozpoznaje sześcionukleotydową sekwencję GGATCC i Sau3A\, który rozpoznaje czteronukleotydową sekwencję GATC:

4

. . NNNNNGGATCCNNNNN. .    ..NNNNNG    ⁵'GATCCNNNNN.

| | | | | | | II I I I I I I I BamHl -> I I I I I I    I I I I I I

. .NNNNNCCTAGGNNNNN. .    . .NNNNNCCTAG⁵'    GNNNNN. .