1650025901

13

Rozdział 1. Typy danych, skalary, wektory,macierze

!    5.    4. !

Jeden z możliwych wariantów tworzenia submacierzy na bazie macierzy wyjściowej, polega na następującej idei: jeśli A jest macierzą o wymiarach (n,m) i jeśli mamy dwa wektory VI V2 wskazujące które wiersze i kolumny macierzy A nas interesują, to macierz A(V1,V2) jest macierzą o wymiarach (p,q) utworzoną przez części wspólne wybranych linii i kolumn zapisanych w wektorach VI i V2.

A( [1 3], [2 3]) ans =

!    2.    3. !

!    1.    1. !

lub

A( [3 1] , [2 1]) ans =

!    1.    1.    !

!    2.    1.    !

W codziennej praktyce wydobywanie poszczególnych wierszy lub kolumn jest stosunkowo proste, o czym można się przekonać analizując poniższe polecenie -umożliwiające wydobycie z macierzy A trzech kolejnych kolumn.

A(l:2:3,:) // lub A([l 3],:) ans =

!    1.    2.    3.    !

!    1.    1.    1.    !

Szczególnie przydatne jest polecenie $ umożliwiające wskazanie ostatniej lini lub kolumny w macierz której wymiarów nieznamy.

A($,$-l) ans =

1.

Przejdźmy teraz do polecenia umożliwiającego składanie z różnych macierzy większej macierzy wynikowej. Zdefiniujmy kilka mniejszych macierzy

All=l;

A12=[2 3 4];

A21=[l; 1; 1] ;

A22=[4,9,16;

8,27,64;

16,81,256];