2
Rozdział 1. Typy danych, skalary, wektory,macierze
• Lista elementów musi być ograniczona nawiasami kwadratowymi.
• Każdy wiersz macierzy za wyjątkiem ostatniego musi być zakończony średnikiem.
Przykładowo polecenie generujące macierz (3 * 3) ma postać A= [1 2 3;5 4 3;1 1 1]
! 1. 1. 1. !
Wektor (lub ogólnie macierz) jest przechowywany w pamięci komputera i w każdej chwili może być przywołana, poprzez odwołanie się do jej nazwy. Prześledźmy efekty wykonania poleceń.
-->b=[10 56 23 1];
Wektor b nie jest wyświetlany na ekranie, ponieważ polecenie zakończyliśmy średnikiem. Aby zobaczyć wektor b piszemy b :
b
! 10. 56. 23. 1. !
Użycie polecenia ’ umożliwia przekształcenie wektora wierszowego w wektor kolumnowy.
b’
Polecenia zbyt długie, aby zmieściły się w jednej linii, mogą być zapisywane w kilku liniach, przy wykorzystaniu znaku kontynuacji składającego się z trzech kropek.
T= [1 1 |
1 |
1 1 ; | |||
2 2 |
2 |
2 2 ; | |||
3 3 |
3 |
3 3;. | |||
4 4 |
4 |
4 4] | |||
T = | |||||
! 1. |
1. |
1. |
1. |
1 | |
! 2. |
2. |
2. |
2. |
2 | |
! 3. |
3. |
3. |
3. |
3 | |
! 4. |
4. |
4. |
4. |
4 |
Aby wprowadzić liczby zespolone piszemy:
c=l + 2*°/,i c =
natomiast macierz o argumentach zespolonych